சந்தர்ப்பம்

ஒவ்வொரு நாளும்
ரயில் நிலைய
பாலத்தின் படியேறுகையில்
பார்ப்பேன்
அந்தக் கிழவியை

மடிந்த மெலிந்த
கால்களின் முன்
என்றோ அவளுடல்
மீதிருந்த சாட்சியாய்
ஓர் அழுக்கு புடவை
விரித்திருக்க
எப்போதுமே
காலியாய் கிடக்கும்
அந்த தகரக்குவளையோடு
சூம்பிய கைகளில்
ஓரிரு சில்லறைக்காசுகள்

ஒவ்வொரு நாள்
படியேறும்போதும்
காசு போடணும் என்று
நினைப்பேன்
நேரமோ மனமோ
இருந்ததில்லை

இன்று
தீர்மானித்து
காசெடுத்து
போட்டு நிமிர்ந்தால்
விரித்த துண்டின் முன்
யாரோ

- 28/12/89