அவள் நினைவுகள்

இருண்ட சந்துகளில்
குருடனாய்
கைத்தடியின் சத்தம் மட்டும்
அவ்வப்போது முனகுவதாய்
முன்னேயும் பின்னேயும்
ஆளின்றி
நடந்து போகும்
நானறியாது
இதோ
இச்சுவர்களிலும்
இழுத்து அடைக்கப்பட்ட கதவுகளிலும்
தரையிலும்
என்னைத் தொடர்ந்து வரும்
நிழலே
போய்விடு போ போய்விடு

என் பாதையே
நானறியாத போதில்
எங்கே நான்
சுமப்பது உன்னை

இருள் கவிந்த
கண்களுக்குள்
நிழல் துணை உணர்ந்து
புன்னகை மலரும்

கவனம் சிதறி
கண்ணீர் வர
விழும் வேளையில்
நீயொரு சுமை

போ போய்விடு

நிழலுமற்ற தனிமை
நான் மட்டுமே துணை
அடர்ந்த இரவுகளிலும்
என்னருகே இருக்க
நீ காட்டும்
விசுவாசம் கருதி
சில போதும்
விழத் தயாரில்லை

இந்த குருடனை
அந்தகாரத்தில் வாழவிடு
அதற்குள்
என்னை அரசாள விடு
நிஜன்தேடி நிழலணைக்க
ஆகாது

போ போய்விடு

- 26 / 10 /89