Bridges Southeast Asia, Jakarta

மனிதம்

ஆர்ப்பரித்து
அடங்காதெழுந்தலையும்
சர்ப்பம்
மண்ணுக்குள் எப்போது
தன் படம் புதைக்கும்

இரவெப்போதும்
உறங்காமல்
ருசியற்ற பிளந்த நாவுகளை
கடைவாயோரம் தீட்டிக்கொள்வது
என்று ஓயும்

உதிர்ந்து சரியும்
இலைத் துணுக்குகளையும்
உடலசையாமல் தலைசுழற்றி
தன்னிருப்பின் எதிர்ப்பென
சீறும்

இறந்து கிடக்கும்
தான் உண்ணா
மிருகங்களின் மேலும்
வேறேதும் தேடி
சலனமின்றி நெளிந்து நகரும்

மிக அழகிய
செதில்களிலான கருநிற
வளைவுகளை
தானே உற்றுப்பார்த்தபடி
கண்கள் மின்ன
பகலிலும் இரவிலும்
பொழுதுகளின் ஓரங்கமென
ஒளியில் ஒளியென
நிழலில் இருளென
கலந்து மறையும்
நளினம்
இரையை விழுங்கும்போது
மாற்றுரு கொள்ளும்

தன் மணம் விளங்கும்
எல்லை குறித்த
அச்சம்
என்றும் விலகாதபோது
ஓயாது உறங்காது
நகர்ந்தே கழிக்கவேண்டிய
அவலம்
வால் சூழலிலும்
வளைமுறுக்கிலும்
தோன்றும்

எந்த இரவின்
துயர்ச்சூழலில்
தன் தோலை
தானே கழற்றுமது

Janaki Jaane

During my college days (1986 - 90), I had a friend named Dr. Hariharan, who had just then returned after completing his BAMS degree, an ayurvedic medical course from Kerala.

His family was originally from Palakkad, the border town between Tamil Nadu and Kerala. The people from the area spoke Tamil with an heavy accent of Malayalam and Malayalam with an equally heavy accent of Tamil, leading at times to a heady confusion to listeners as to what language they are being conversed with. Hari, was no different and as one could witness, the best of both these intertwined cultures, existed amicably in their lifestyle.

We shared a lot of common interests - music, poetry, photography and aspired to explore the possibilities of being a creator in all these, all the time. He used to share with me the best songs of Malayalam films - KJ Yesudoss, MG Srikumar, Hariharan (then a budding Ghazal singer - not into the films) and I introduced him to the nuances of Ilaiyaraja's mesmerising compositions.

It is during this period, I once came across a bajan-like film song on Lord Rama, rendered by K J Yesudoss with the opening line, 'Janaki Jaane'. Luckily that day, now I could recall, there were none in his house, where we were chatting one evening discussing music and it is in his good audio system that this casette was playing.

The setting was perfect; it was a pleasant sunset, cool breeze winding through the well-lit spacious living room and the song was mellifluously oozing and pervading the room.

Engrossed in our discussions, I was slowly taken over by the reverberating voice of Yesudoss. The voice! It occupied my mind and before the song could enter the stanzas or charanam, as it is called, and reach its crescendo, I was totally taken aback by the beauty of the composition and the selfless spiritual rendering of Yesudoss.

I am not sure whether the entire intricacy and beauty of the song sank into me then, but I am equally convinced that the song remained etched in my memories, stayed dormant for more than decades and surfaced when it had to.

Yesterday, as I was searching for a famous long forgotten old number of K J Yesudoss, I suddenly remembered this Rama bhajan, searched and found it in Youtube. As I played and started to listen for the first time after almost 22 years, I lost my entire spatial interaction and was taken into the soul of the song almost immediately.

Tears kept rolling all through the song and neither could I open my eyes.
Yesudoss' mastery and perfection in rendition can never be questioned. His quivering voice and his utter surrender and devotion to Lord Rama is expressed in unparalleled fashion in Janaki Jane. Without an absolute and unquestioned surrender to the Lord Supreme, whichever religion it may be, creativity of that sort from an accomplised, highly self-esteemed creator is impossible, I felt and believed.

It was as though I could vividly remember all the verses, instantaneously transporting me into a realm of nostaligic quagmire.

I remained silent for few minutes after the song ended and kept listening to it a number of times as if I was afraid that I might lose it back for decades...

When the logical and argumentative part of my senses regained, I searched and found that it was song from film called, "Dhavani" (Tone), a Malayalam film. Interestingly, the hindu devotional song on Lord Rama in Sanskrit, was penned by Yusuf Ali Kecheri, a Muslim lyricist and the music was composed by the legendary film composer, Noushad, a Muslim too! K J Yesudoss, a Chrisitian by birth, had transformed his soul into this evergreen bhajan! What a combination!

Is he not the Gaana Ghandarvan!

Now, dissolve into this endless ocean of devotion as Jesudoss navigates one through his voice...

"Janaki Jaane"

பிரியும் சிறகு

சிறகொன்று பிரிகிறது

வலி பொறுக்கும்
பறவைக்கு
தூரமே இலக்கு
உதிர்ந்து விழும்
சிறகுகள்
தூரத்தை
அளந்து விட முடியாது
உதிரம் வழிந்தோட
கீழ் அடித்துப் புரண்டோடும்
வெள்ளக் காற்றில்
சுழன்று மறையும்
சிறகு

செஞ்சிவப்புக் கோளத்தின்
செம்மை வயல்கள்
சிறகுதிர்ந்த மேனிக்கு
சுகம் தருமெனும்

சிறகனைத்தும் உதிர்ந்தாலும்
கால்களால் காற்றை
விரைந்து சாடுகின்ற
வன்மை மனதிலூறும்

உயிர்வரை
உடலொட்டும் சிறகொன்று
நின்றிருக்கும்
நம்பிக்கையில் பறவை

அதுவரை
உதிர்கின்ற சிறகெல்லாம்
யார் சிரசிற்கோ

- 17/07/90

காரணம் தொலைத்தவன்

என் கைகளுக்குள்
பலமுறை
கண்ணீர்க் கோடுகளை
ரேகைகளாய் வடித்துவிட்டு
பேச்சற்று
பகல்களிலும் ஒளியிழந்துபோன
என் கண்களை
செதுக்கிய
உன் கண்களைத் தேடி கொண்டிருக்கிறேன்

மன்னித்து விடு

தேடுவதை
நீ
விரும்பமாட்டாய்
என் அறிவேன்

வார்த்தைகளின்
வழியில் ஏதேனும்
விழுந்திருந்தால்
தயவு செய்து
எடுத்து வீசாதே
என் மேல்

சொற்களை
நீ அதிகம் செதுக்குகிறாய்
இதயங்கள்
நொறுங்கும் தன்மையான

என்னிடமுமிருக்கும்
வில்லும் கவசமும்
நினைவுக்கு வரும் அவ்வப்போது
ஆயினும்
நொறுங்கிப்போன இதயத்தின்
நினைவுகள்
என்னை
தொந்தரவு செய்கின்றன

கவனமின்றி
கவசத்தின்
விலாப் பகுதியை
உன் சொற்களுக்கு
பலி கொடுத்ததுண்டு

ஆனால்
நெற்றியை இலக்கெனக் கொண்ட
இந்த கணைக்கு
கண்களை பறிகொடுத்தது
என் கவனத்தின்
அனுமதியோடுதான்

பார்த்துக் கொள்
இந்தப் புண்களை
அவற்றில்
வழிகிற குருதியை
துடைத்திட
குறைப் பார்வையுடன்
தடுமாறுகிற
என் கையை

சொல்லி விடு,
அந்தக்
காரணத்தை மட்டும்

- 05/04/90

அதாவது...

எச்சில் ஒழுகும்
கடைவாயோரம்
வெறிப்பார்வை
சதை புசிக்கும்போது
முலைகளும் தொடைகளும்
பட்சபாதமின்றி இரையாகும்
பிறன் மனை
பிறன் சொத்து
பிறன் பெருமை
உள்ளம் கொதித்து
கவிழ்த்து பிடுங்கி
தரை சாய்க்க
அணு பதறும்
என் உணர்ந்து
சுயம் தேடி
முகம் வரைந்து
முகம் கலைத்து
பணம் பெற்று
உடல் விற்று
கலையென பொய்பேசி
பெரியோர் பெரிகழ்ந்து
அவர் விற்று
உயிர் வளர்த்து
நம் பேரெழுத
ஆசை வரும்
அப்போந்தந்த
அந்தி வரும்
ஞானம் உணர்ந்து
ஊருக்கு பங்கிட்டு
தன்னைப் பிரித்து
பகடைகளுக்கு கொடுத்து
ஊனழித்து குருதிசிந்தி
முட்சுமந்து
காலம் சுமக்கும்
முடிவு நோக்கும்
துள்ளிக் குதித்து
தோள் தூக்கி
போரெடுத்து கடன்முடித்து
தலைகொய்து
சிரம் தாழ்த்தி
மண்டியிட்டு மானம் விற்று
மலம் தின்று
உயிர்மட்டும் சுமந்து
பிறவனைத்தும் இழந்து
வாழும்

எங்கே இதில்
என்னுயிர் என்னிருப்பு
என்னுடல்

வலி பொறுப்பேன்
துயரிழைப்பேன்
என்னுயிர் பொறுக்கும்வரை

எல்லாம் எறிந்துவிட்டு
உன் என் வக்ரங்களுக்காய்
நிர்வாணமாய் நிற்கையில்
இழந்துவிட
பெரிதாய் எதுவுமில்லையே
இந்த
உயிரைத் தவிர

- 17/05/90

இரண்டாம் விற்பனைக்கு

மோனங்கலைதற்கஞ்சி
முகத்திரைகள்
முகங்களானதை
நான் எதிர்பார்த்தேன்

எனவே
நானுமொன்று செய்துகொண்டேன்

ஆயினும்
அவ்வப்போது வெளிப்பட்டவண்ணமிருந்தன
என் வெளிப்பாடுகள்

திரைகளை தூக்கிஎறிந்தேன்

கசகசவென்று
கனவிலும், நேரிலும்
வீட்டிலும், வெளியிலும்
முகத்தருகே
எப்போதும் முகங்கள்
அன்று, முகத்திரைகள்

திரைகளுக்காய்
திறந்து விடுகிற
என் நுட்பங்களை
எப்படிக் கரைத்து கொள்வது

கவலையில்
கையிருந்த ஓரிரு திரைகளையும்
விற்றேன்
வயிறு வளர்க்க

வெளிப்பாட்டு வறுமை
வறுத்தெடுக்க
செல்லாக்காசு மோனத்தை
நுட்பமறந்து போய்
விற்றுத் தொலைக்க
அல்லாடி கொண்டிருக்கிறேன்
இந்த வேளைக்கு


- அஞ்சலிக்குரல்கள் கேட்கும்
   அந்த
   அறைக்கதவை மூடிவிட்டு

- 26/02/91