Sunday, July 26, 2009

அதிர்வு


அதிர்வுகள்
பிறந்த தந்தியினின்றும்
அறுமுன்
சுகித்துவிடு

உடலதிரும்
மனமதிரும்
அதிர்வே இசை

வெளிப்படும் நிறப்பிரிகைகளில்
வர்ண அதிர்வு பிரித்து
பேதமற்றுப் போ

இதயமதிரும்
அதிர்ந்து கொண்டேயிருக்க...

துவண்ட தந்திகளும்
முதிர்ந்த நடுக்கங்களும்
சாத்தியமே

அதன் முன்
அறுந்து போ

Aadum Koothu

"Annai! Annai! Aadum Koothai
Naada cheidhaai ennai!"

These were the lines by Mahakavi Bharathi in his poem titled 'Oozhi koothu' (the doomsday dance).

Yesterday, I saw a Tamil movie 'Aadum Koothu' directed by the notable Malayalam film director, script writer and actor, T.V. Chandran. The film had won Silver Lotus Award (Indian National Film Award) for best Tamil feature film in 2006. Cheran and Navya Nair had played the lead roles.

The film describes how a simple, flowing life of a village girl gets disturbed by sudden hallucinations leading to her finding the truth behind a social discrimination to a low caste girl decades ago. She unearths even an unfinished film attempting to portray the injustice, completes it and settles after feeling peace in the fact that she had brought to light what had been pending for so many years.

Except for Navya's absolute performance and few flashy scenes for Cheran, the movie is not of a very special theme.

But what had struck me was the theme and title, 'Aadum Koothu'. These two words resonated through my mind and through the movie, I kept pronouncing them almost mesmerized. The Tamil phrase literally means, 'the dances we perform'. But when I translate ‘Aadum Koothu’, my heart sinks to find that it does not convey even a reasonable measure of how profound it sounds in Tamil!

Koothu – this Tamil word equates to dance, a play, performance, stage act, music and most subtly or most explicitly, a playful, captivating musical performance. Bharathi in his Oozhi Koothu, (remember he is a Saaktha, meaning a Kaali worshipper), praises the deity Kaali, Her playful dance and describes at great detail how She performs the koothu. In Hindu scriptures, especially Saivism, the world is said to have been created and annihilated both by the dance or ‘Koothu’ by the Supreme being, Shiva.

Bharathi punctuates his poem, of 5 verses of 6 lines each, by ending every verse with these two lines:

“Annai! Annai! Aadum koothai
Naada Cheidhaai Ennai”

- meaning, ‘Oh, Mother! You made me desire this playful performance!’

When read with the remaining first four lines, these two lines make remarkable intones of how Bharathi would have felt then - as a great genius and poet ever struggling in penury but torn between his own worldly incompetences and his fight against colonial rule.

In the second verse of the poem he refers to the Koothidum Kaali (dancing Kaali),

“There,
Countless demons prance and unite to be one – they
All blend and submerge into Thy nature as one!
Where Thee dance endless at the speed of light
Captivating minds, showering fire as Thy dance!
Oh, Mother! You made me desire
This playful performance!”

And in the fifth and final verse, Kaali’s Koothu annihilates the universe, everything destroyed (Oozhi), nothing more survives – only Shiva’s presence remains. His silent penance brings Kaali to Her being.

“Time and Universe cease to exist – Only
Light from His penance persists – You
Leave Your fury in His presence – And
Touch Him gleefully and dance, a playful one!
Oh, Mother! You made me desire
This playful performance!”


The profundity of the last two lines increases folds when you read them in conjunction with the other four lines of these verses.

Bharathi desires Kaali’s all-destroying dance to be natural desire for him in his worldly life, as he positions himself through his many manifestations, as a fighter against evil, slavery and denigration.

The same poet, as romanticized as he is, who had sought wealth, health, fame and knowledge as his prayers, accepts Kaali’s loving stance in the end – Oozhi Koothu culminating in a romantic, gleeful dance, also to be his desire!
Both these stances, he is humble in accepting, has to be given unto him by Kaali, as he says, 'Naada Cheidhaai', meaning - 'Thee made me desire so'!

I feel my inadequacy at grasping what Bharathi would have meant by desiring “Aadum Koothu” at different contexts of his poem…

அடவு










பிசிறுகளோ
பிறழ்வுகளோ
நிகழ்வதேயில்லை
அனைத்தும் தீர்மானிக்கப்பட்ட
அற்புத அடவுகளில்
வளைந்தும் நெளிந்தும்
துரிதமாய் ஒரு
தேர்ந்த நர்த்தகியைப் போல்
விரைகிறது
காலம்

ஆடும் கூத்து


"அன்னை அன்னை ஆடும் கூத்தை
நாடச் செய்தாய் என்னை..."

ஆடும் கூத்திது ஆடிக் களிப்போம்
எங்கே பிறந்த பாவம் தாளம்
மனிதம் தேடும் கூத்தின் சாரம்
திரிபுர சடையன் ஆடிய கூத்தின்
எஞ்சிய எச்சம் இன்னும் தொடரும்
உற்றது பிரிந்தும் உள்ளது தொடரும்
ஆடும் கூத்தை நாடி ஆடும்

அற்றது கண்முன் கண்டும் உணரா
கற்றது கேட்டது எதுவும் உதவா
முதலும் முடிவும் ஆடும் கூத்தே
உனதும் எனதும் அதுவே அதுவே
அணுவில் துளியில் ஒளியில் மழையில்
புலனில் புவியில் அறிவில் இசையில்
எதிலும் எதிலும் ஆடும் கூத்தே

ஆடி அடங்கி மறைந்து ஒடுங்கி
உருவம் களைந்து அருவம் அடையும்
உயிரும் விட்டுப் போகும் இன்னொரு
உடலின் வித்தாய் ஆடும் கூத்து
சுடரில் துடிக்கும் நரம்பில் இசைக்கும்
ஒளியின் இசையும் இசையின் ஒலியும்
அறிந்தால் அறிவோம் இன்றேல் மறவோம்
சிவமே பரமே ஆடும் கூத்தே

Monday, June 15, 2009

வழுவமைதி

தோஅள்முனைத் தொங்கல்
எனக் கவிஞன் சொல்லிய
என் கைகளைப் பார்த்தேன்
அசட்டையாக இருப்பின்
அடிக்கவும் செய்யும்
ஊர் கூடும் நேரம்
கண்ணில் நீர் சேர்க்க
அவையறியும்

வலது தோள்முனைத் தொங்கல் செய்வதை
இடது தோள் முனைத் தொங்கல்
அறியா வண்ணம் ஏற்பாடுகள் நடந்தன....

வடிவ உறுத்தல்கள்
தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டன
என்னை விட்டுவிட்டு

1.00 am, 24/05/2001

எதிர்திசைகள்

வடிவது
சீழா இரத்தமா
பார்க்கமுடியாமல்
கண்ணிற்
நீரா திரையா
பார்க்குமனைவரும்
உருகிடும்
அவ்வுயிர்
வாவெனுமொரு சொல்
கேட்டால் மகிழும்
விரையும்
எத்திசையாயினும்


12.45 am, 24/05/2001

பாசம்

யாருமற்ற
அனாதை இரவுகளில்
அழுது புரளும்போது
உறுத்தும்
அம்மையின் நினைவுகளில்
முலைகள்
மட்டும் மறக்க வேண்டுவதா என்ன?

11.55 pm, 18/6/97

Pandit Venkatesh Kumar and Raag Hameer