நண்பனின் கடிதங்கள்

ரமேஷ் சண்முகம் –


என் கல்லூரிக்காலம் தொடங்கி இன்றும் தொடரும் சகம்.

சுயம் நேசிக்கக் கற்றுத் தந்தவன்.
கவிதையும் இலக்கியமும்
'பாலின் தெளி நீராய்' பகுத்தாய வகுத்தவன்.
நடுவே நிலைகொண்டிருக்கும்
காலமும் இடமும்
கவிதைகள் கடிதங்கள் வழியே
கடந்து சென்ற பற்பல நினைவுகளில் இருந்து...


 
கடிதம் - 1

04 /11 /1989

பிரிய சரவணா,

உன் கடிதம் கிடைத்தது. எதிர்பார்த்திருந்த ஓர் ஆனந்தத்தின் கொந்தளிப்பை கொஞ்சம் அதிகமாகவே அனுபவித்தேன். மிக்க நன்றி. 'எதற்கடா மடையா? இதற்குப் போய் நன்றி?' என்கிறாயா? நிஜ நேச பரிமாறலுக்கு விலை மதிப்பதோ அன்றி சம்பிரதாய பாராட்டல்களோ ஏற்புடையதன்று எனினும், ஏமாற்றத் தொடர்வுகளின் மத்தியில் எதிர்பார்த்த நிஜம் தொட, நண்பா! என் ஜீவா சிலிர்ப்பின் வெளிப்பாடு இதில் மட்டுமே சாத்தியமாகிறது. மிக்க நன்றி, நண்பா! நன்றி.


உன் கவிதை படித்தேன். நீ சொல்ல விழைந்த அத்தனை குழப்பங்களும் தெளிவாய் புரிந்தது. இக்குழப்பம் நம் கொள்கைகளின் முரண். ஆனால் யதார்த்தத்தின் நிர்ப்பந்தம். நாம் இருவருமே இதன் கைதிகள். நம் சிந்தனையின் வேகத்திற்குச் சூழல் பயணிக்க இயலாது; அன்றி விழையாதிருக்கலாம். இதற்குத் தீர்வுகளாய் நான் கருதுவது, நம் சிந்தனையின் வேகத்தை கட்டுப்படுத்துவது அல்லது சூழலை நம் வேகத்திற்கு பயணிக்கச் செய்வது. இரண்டுமல்லையேல் சூழலை மறுத்து நம் சிந்தனையின் வேகத்தில் பறப்பது. இதில் முதலாவது தீர்வு முற்றிலும் அசாத்தியம். இரண்டாவது மிகவும் கடினம் மற்றும் வெகுபல காரணிகளை பொறுத்தது. மூன்றாவது, நான் மிகவும் விரும்புவது (நீயும் விரும்பலாம்). இதன் சாத்தியக் கூறுகளை நாம் தெளிவாக பகுத்தாய்ந்து விவாதிக்க வேண்டும். அதை நேரில் செய்யலாம்.

இவ்விடம் என் வாழ்க்கை மிகச் சுலபமாக இருக்கிறது. சரவணா! யாருக்கும் கட்டுப்பட வேண்டாத சூழல். அப்பா அம்மாவின் அருகண்மை. சுலபமான உறவுகள். புரிய முற்படாத, (அதனால் தவறான புரிவுகளுக்குச் சந்தர்ப்பமில்லாத) நம்மை நாமாகவே பார்க்கிற நண்பர்கள். அவர்களுடனான அளவளாவுதல்கள். மரங்களடர்ந்து இருள் கவிந்து கிடக்கும் ஊருக்கு வெளியே போகும் சாலைகளில், சாரல் சப்தத்தூடே மாட்டு வண்டிகளும், கதிரறுத்துக் களைத்தும் சலசலத்து வரும் நாட்டுப்புறப் பெண்களும்,புதிய உற்சாகத்துடன் கிளர்ந்து வர, நண்பா! இந்த இயற்கைக்கு எப்படி நன்றி பயப்பது, என் நிஜத் தோழர்களுக்கு இந்த நிஜத்தை எப்போது பரிசளிப்பது? என் காதலிக்கு இதை பரிசமாய் கொடுப்பது எப்போது?

இயற்கையின் வினோதங்கள் என்னை ஏளனமாய் பார்க்கிறது. நானோ பிரமிப்பில் சக மனிதர்களை ஏளனமாய்ப் பார்க்கிறேன்.

இக்குளிரும் பணியும் எத்தனைக் காலம்? குளிர் தாண்டி கோடை வருமே? கோடை போக குளிர் வருமே? எது நித்தியம்? இது எல்லாமே நித்தியந்தான். இச்சுழற்சி நிச்சயம். சுழல்வுடன் நாமும் சுழல நம் இருப்பும் நித்தியம். இக்கணம் இதோடு சாவதாயினும் அடுத்த கணம் இல்லாமல் போகாது.

நாளை என்பது இன்றின் கர்ப்பம். இன்று - நேற்றின் சமாதி. நாளை மற்றுமொரு இன்றே. இதில் நித்தியமில்லை என்று சொல்ல முடியாது. It is not transient , but periodic . so is our life . வாழ்வை ஒவ்வொரு கட்டமாய் கடந்து போவோம். காலத்துடன் நாமும் போக, கட்டங் கட்டமாய் களித்துச் சிலிர்த்து கால முடிவில் காத்திராமல் காணாமர்ப் போவோம்; காலமாகிப் போவோம்.

ஒவ்வொரு விஷயமும் ஏதாவது மற்றொரு விஷயத்தை பொறுத்தே வரையறுக்கப் படுகிறது. இத் தொடர்பின் புரிதலே வாழ்க்கையை ஜெயித்தல். வாழ்வும் இவ்விதமே. சமூகம் என்று நம்மை பெரும்பாடு படுத்தும் காரணியின் அதிமூலம் இதுவே. நமது வாழ்வு; வாழ்வின் ஒவ்வொரு செய்கையும் சமூகம் என்ற பிற ஒரு காரணியை பொறுத்தே மதிப்பிடப்படுகிறது. இதைப் புரிந்து ஜெயிக்க முற்படுகையில் சாதாரண மனிதம் தென்படுகிறது. இதைப் புரிந்து பொருட்படுத்தாமல் போகையில் நம் சிந்தனை ஜெயிக்கிறது.

எங்கோ ஆரம்பித்து வேறெங்கோ போய் விட்டேன் போல் படுகிறதா? நண்பா, இல்லை நம் நித்தியத் தேடலில் சற்றாழமாய் சிந்தித்து விட்டேன். நீயும் சிந்தியேன். சிந்திப்பாய் - நான் சொல்லா விட்டாலும்.

மற்றபடி, க.நா.சு. கட்டுரைகள் கொஞ்சம் சுவையாகவும் கொஞ்சம் வரண்டதாகவும் இருக்கிறது. மேலும் நண்பர்களுடன் ஊர் சுற்றி அரட்டை அடிக்கவே நேரமில்லாதிருப்பதால் அதைச் சரியாகப் படிக்க முடியவில்லை. சென்ற வாரம் கமல் ஹாசனின் "மய்யம்" வார இதழ் படித்தேன். அதில் ஒரு கவிதை. ரொம்ப ரொம்ப டாப் மாப்பிளே. எழுதுன கம்மனாட்டி யார் தெரியுமா? கமலேதான். அப்படியே பிரம்மராஜன் ஞானக்கூத்தன் trend . அசந்துட்டேன் மாப்பிளே. வாரா வாரம் எழுதுறானாம். ரொம்ப டாப். படிச்சு பார். நாம குமுதத்துக்கு எழுதலாம்னு நெனச்ச கடித்தத இவனுக்கே எழுதலாம் போல இருக்கு. நேரில் பேசலாம் நெறைய.

தம்பியை கொஞ்சம் நன்றாக படிக்கச் சொல். அறிவாளிக்கு அனுபவ அறிவைவிட கேள்வி அறிவே ரொம்பப் பயன் தரும். அவனிடம் நிறையப் பேசு. ஒரு வழிக்குக் கொண்டு வா. இது ரொம்ப ரொம்ப மோசமான stage . பையனை உருப்படி தேற்று.

இங்கு ஜெகன், பகவதி இருவருமே இல்லை. ஜெகன் மெட்ராசுக்கு வந்து விட்டான். பகவதி மதுரைக்கு போய்விட்டான். நான் மட்டும் உள்ளுக்குள் - தனியனாய். என் உலகம் நினைப்பதை ஒரு நிர்பந்தத்தில் மறுத்து, இவ்வுலகம் பார்த்துச் சிரித்து அதனூடேயே மிகச் சுலபமாய், சில சமயம் சுவராசியமாயும், சில சமயம் கட்டாயத்திற்காயும் வாழ்ந்து வருகிறேன். இரண்டு மூன்று கவிதைகள் எழுதினேன்.

பொழுது போகிறது. பொழுதுடனே நானும் போகிறேன்.

மற்றபடி நண்பர் ஹரி, கார்த்தி, விஜி, அப்பா, அம்மா ஆகியோருக்கு என் அன்பைத் தெரிவி. நான் convocation இக்கு முதல் இரு தினங்களில் சென்னை வந்துவிட்டு உடனடியாக திரும்பி விடுவேன். மற்றபடி வேறு விசேஷமில்லை.

உடனடியாக பதில் போட்டால் மகிழ்வேன்.

அன்புடன்,
ரமேஷ்

A Paradigm Shift அல்லது வளர்சிதை மாற்றம்: Bridges Southeast Asia, Jakarta

A Paradigm Shift அல்லது வளர்சிதை மாற்றம்: Bridges Southeast Asia, Jakarta

Bridges Southeast Asia, Jakarta

மனிதம்

ஆர்ப்பரித்து
அடங்காதெழுந்தலையும்
சர்ப்பம்
மண்ணுக்குள் எப்போது
தன் படம் புதைக்கும்

இரவெப்போதும்
உறங்காமல்
ருசியற்ற பிளந்த நாவுகளை
கடைவாயோரம் தீட்டிக்கொள்வது
என்று ஓயும்

உதிர்ந்து சரியும்
இலைத் துணுக்குகளையும்
உடலசையாமல் தலைசுழற்றி
தன்னிருப்பின் எதிர்ப்பென
சீறும்

இறந்து கிடக்கும்
தான் உண்ணா
மிருகங்களின் மேலும்
வேறேதும் தேடி
சலனமின்றி நெளிந்து நகரும்

மிக அழகிய
செதில்களிலான கருநிற
வளைவுகளை
தானே உற்றுப்பார்த்தபடி
கண்கள் மின்ன
பகலிலும் இரவிலும்
பொழுதுகளின் ஓரங்கமென
ஒளியில் ஒளியென
நிழலில் இருளென
கலந்து மறையும்
நளினம்
இரையை விழுங்கும்போது
மாற்றுரு கொள்ளும்

தன் மணம் விளங்கும்
எல்லை குறித்த
அச்சம்
என்றும் விலகாதபோது
ஓயாது உறங்காது
நகர்ந்தே கழிக்கவேண்டிய
அவலம்
வால் சூழலிலும்
வளைமுறுக்கிலும்
தோன்றும்

எந்த இரவின்
துயர்ச்சூழலில்
தன் தோலை
தானே கழற்றுமது

Janaki Jaane

During my college days (1986 - 90), I had a friend named Dr. Hariharan, who had just then returned after completing his BAMS degree, an ayurvedic medical course from Kerala.

His family was originally from Palakkad, the border town between Tamil Nadu and Kerala. The people from the area spoke Tamil with an heavy accent of Malayalam and Malayalam with an equally heavy accent of Tamil, leading at times to a heady confusion to listeners as to what language they are being conversed with. Hari, was no different and as one could witness, the best of both these intertwined cultures, existed amicably in their lifestyle.

We shared a lot of common interests - music, poetry, photography and aspired to explore the possibilities of being a creator in all these, all the time. He used to share with me the best songs of Malayalam films - KJ Yesudoss, MG Srikumar, Hariharan (then a budding Ghazal singer - not into the films) and I introduced him to the nuances of Ilaiyaraja's mesmerising compositions.

It is during this period, I once came across a bajan-like film song on Lord Rama, rendered by K J Yesudoss with the opening line, 'Janaki Jaane'. Luckily that day, now I could recall, there were none in his house, where we were chatting one evening discussing music and it is in his good audio system that this casette was playing.

The setting was perfect; it was a pleasant sunset, cool breeze winding through the well-lit spacious living room and the song was mellifluously oozing and pervading the room.

Engrossed in our discussions, I was slowly taken over by the reverberating voice of Yesudoss. The voice! It occupied my mind and before the song could enter the stanzas or charanam, as it is called, and reach its crescendo, I was totally taken aback by the beauty of the composition and the selfless spiritual rendering of Yesudoss.

I am not sure whether the entire intricacy and beauty of the song sank into me then, but I am equally convinced that the song remained etched in my memories, stayed dormant for more than decades and surfaced when it had to.

Yesterday, as I was searching for a famous long forgotten old number of K J Yesudoss, I suddenly remembered this Rama bhajan, searched and found it in Youtube. As I played and started to listen for the first time after almost 22 years, I lost my entire spatial interaction and was taken into the soul of the song almost immediately.

Tears kept rolling all through the song and neither could I open my eyes.
Yesudoss' mastery and perfection in rendition can never be questioned. His quivering voice and his utter surrender and devotion to Lord Rama is expressed in unparalleled fashion in Janaki Jane. Without an absolute and unquestioned surrender to the Lord Supreme, whichever religion it may be, creativity of that sort from an accomplised, highly self-esteemed creator is impossible, I felt and believed.

It was as though I could vividly remember all the verses, instantaneously transporting me into a realm of nostaligic quagmire.

I remained silent for few minutes after the song ended and kept listening to it a number of times as if I was afraid that I might lose it back for decades...

When the logical and argumentative part of my senses regained, I searched and found that it was song from film called, "Dhavani" (Tone), a Malayalam film. Interestingly, the hindu devotional song on Lord Rama in Sanskrit, was penned by Yusuf Ali Kecheri, a Muslim lyricist and the music was composed by the legendary film composer, Noushad, a Muslim too! K J Yesudoss, a Chrisitian by birth, had transformed his soul into this evergreen bhajan! What a combination!

Is he not the Gaana Ghandarvan!

Now, dissolve into this endless ocean of devotion as Jesudoss navigates one through his voice...

"Janaki Jaane"

பிரியும் சிறகு

சிறகொன்று பிரிகிறது

வலி பொறுக்கும்
பறவைக்கு
தூரமே இலக்கு
உதிர்ந்து விழும்
சிறகுகள்
தூரத்தை
அளந்து விட முடியாது
உதிரம் வழிந்தோட
கீழ் அடித்துப் புரண்டோடும்
வெள்ளக் காற்றில்
சுழன்று மறையும்
சிறகு

செஞ்சிவப்புக் கோளத்தின்
செம்மை வயல்கள்
சிறகுதிர்ந்த மேனிக்கு
சுகம் தருமெனும்

சிறகனைத்தும் உதிர்ந்தாலும்
கால்களால் காற்றை
விரைந்து சாடுகின்ற
வன்மை மனதிலூறும்

உயிர்வரை
உடலொட்டும் சிறகொன்று
நின்றிருக்கும்
நம்பிக்கையில் பறவை

அதுவரை
உதிர்கின்ற சிறகெல்லாம்
யார் சிரசிற்கோ

- 17/07/90

காரணம் தொலைத்தவன்

என் கைகளுக்குள்
பலமுறை
கண்ணீர்க் கோடுகளை
ரேகைகளாய் வடித்துவிட்டு
பேச்சற்று
பகல்களிலும் ஒளியிழந்துபோன
என் கண்களை
செதுக்கிய
உன் கண்களைத் தேடி கொண்டிருக்கிறேன்

மன்னித்து விடு

தேடுவதை
நீ
விரும்பமாட்டாய்
என் அறிவேன்

வார்த்தைகளின்
வழியில் ஏதேனும்
விழுந்திருந்தால்
தயவு செய்து
எடுத்து வீசாதே
என் மேல்

சொற்களை
நீ அதிகம் செதுக்குகிறாய்
இதயங்கள்
நொறுங்கும் தன்மையான

என்னிடமுமிருக்கும்
வில்லும் கவசமும்
நினைவுக்கு வரும் அவ்வப்போது
ஆயினும்
நொறுங்கிப்போன இதயத்தின்
நினைவுகள்
என்னை
தொந்தரவு செய்கின்றன

கவனமின்றி
கவசத்தின்
விலாப் பகுதியை
உன் சொற்களுக்கு
பலி கொடுத்ததுண்டு

ஆனால்
நெற்றியை இலக்கெனக் கொண்ட
இந்த கணைக்கு
கண்களை பறிகொடுத்தது
என் கவனத்தின்
அனுமதியோடுதான்

பார்த்துக் கொள்
இந்தப் புண்களை
அவற்றில்
வழிகிற குருதியை
துடைத்திட
குறைப் பார்வையுடன்
தடுமாறுகிற
என் கையை

சொல்லி விடு,
அந்தக்
காரணத்தை மட்டும்

- 05/04/90