ஆடும் கூத்து

"அன்னை அன்னை ஆடும் கூத்தை
நாடச் செய்தாய் என்னை..."

ஆடும் கூத்திது ஆடிக் களிப்போம்
எங்கே பிறந்த பாவம் தாளம்
மனிதம் தேடும் கூத்தின் சாரம்
திரிபுர சடையன் ஆடிய கூத்தின்
எஞ்சிய எச்சம் இன்னும் தொடரும்
உற்றது பிரிந்தும் உள்ளது தொடரும்
ஆடும் கூத்தை நாடி ஆடும்

அற்றது கண்முன் கண்டும் உணரா
கற்றது கேட்டது எதுவும் உதவா
முதலும் முடிவும் ஆடும் கூத்தே
உனதும் எனதும் அதுவே அதுவே
அணுவில் துளியில் ஒளியில் மழையில்
புலனில் புவியில் அறிவில் இசையில்
எதிலும் எதிலும் ஆடும் கூத்தே

ஆடி அடங்கி மறைந்து ஒடுங்கி
உருவம் களைந்து அருவம் அடையும்
உயிரும் விட்டுப் போகும் இன்னொரு
உடலின் வித்தாய் ஆடும் கூத்து
சுடரில் துடிக்கும் நரம்பில் இசைக்கும்
ஒளியின் இசையும் இசையின் ஒலியும்
அறிந்தால் அறிவோம் இன்றேல் மறவோம்
சிவமே பரமே ஆடும் கூத்தே

வழுவமைதி

தோஅள்முனைத் தொங்கல்
எனக் கவிஞன் சொல்லிய
என் கைகளைப் பார்த்தேன்
அசட்டையாக இருப்பின்
அடிக்கவும் செய்யும்
ஊர் கூடும் நேரம்
கண்ணில் நீர் சேர்க்க
அவையறியும்

வலது தோள்முனைத் தொங்கல் செய்வதை
இடது தோள் முனைத் தொங்கல்
அறியா வண்ணம் ஏற்பாடுகள் நடந்தன....

வடிவ உறுத்தல்கள்
தங்களுக்குள் அடித்து கொண்டன
என்னை விட்டுவிட்டு

1.00 am, 24/05/2001

எதிர்திசைகள்

வடிவது
சீழா இரத்தமா
பார்க்கமுடியாமல்
கண்ணிற்
நீரா திரையா
பார்க்குமனைவரும்
உருகிடும்
அவ்வுயிர்
வாவெனுமொரு சொல்
கேட்டால் மகிழும்
விரையும்
எத்திசையாயினும்


12.45 am, 24/05/2001

பாசம்

யாருமற்ற
அனாதை இரவுகளில்
அழுது புரளும்போது
உறுத்தும்
அம்மையின் நினைவுகளில்
முலைகள்
மட்டும் மறக்க வேண்டுவதா என்ன?

11.55 pm, 18/6/97

விசை

கடல்
அலைகளை புரட்டிப்புரட்டி
புழுக்கத்துகாக விசிறிக் கொண்டிருக்கிறது
கருவில்
புரளும் சிசுவைப் போல்
நினைவுகள் புரண்டு புரண்டு
மறுபடி துவக்கத்தில்;

காலத்தின் முட்கள்
சந்திப்பதும் பிரிவதும் போல்...

நான் மறுபடி
யாருக்காகவாவது
காத்திருக்க வேண்டும்

11.45 pm, 18/6/97

பாண்டம் லெக்

நீரலை புரள்கையில்
மயிர் சிலிர்ப்பதாய் - இன்னும்

கட்டில் விட்டிறங்கவில்லை
கை வீசி நடப்பதாய் - இன்னும்

ரணம் ஆறிவிட்டாலும்
மனம் ஆறாமல் - இன்னும்

விரல்கள் தொட்டு அழுத்த
விரையும் போதெல்லாம் - இன்னும்

இன்னும் இன்னும் இன்னும்

இல்லாத உருவம்
இருப்பதாய் எண்ணி...

எண்ணம் வளர்வது போல்
கண்ணிவெடியில் சிதைந்த கால் வளருமோ?

11.30 pm, 16/9/2003

பின்மதியம்

கண்கூச
காய்ந்து கொண்டிருக்கிறது
பின்மதிய வெயில்;
யாருமற்ற
அந்த தெருவில்
டீக்கடையோரமிருந்த
வீட்டுக்குள்ளிருந்து குரல்கள்;

கடந்து போக நேர்ந்த அக்கடையில்
டீக்குடித்து நின்றிருந்தேன்
வெளிவந்த இருவரிடம்
கடைக்காரர் கேட்டார்,
" கால் தரைக்கு மேலே தொங்குதோ?"
"ஆமா, போயிடுச்சு"
"அப்ப கடைய மூடனும்" - என்றார்.

ஏதோவொரு தெரு
ஏதோவொரு வீடென
அனைவரும் நகர
அவனோடு
அந்தரத்தில் தொங்குகிறது
அந்த பின்மதியத்தின் அமைதி

11.00 pm, 16/9/2003