நானும் நானும்

உணர்வின் வெளிப்பாடு 

இயலாமல் ஆகிவிட்டவன் 

சுயம் என்னவாகும் 

உணர்தல் இயலும் அதை 

உரைத்தல் இயலாதான  இது 

சுயமற்றவொரு சடப்பொருள் என 

சூழ்ந்து நின்று விவாதிப்பதை நான் 

விழியசைவின்றி கண்டும் 

உடல் நகர்வின்றி கேட்டும் 

கொண்டிருப்பதை 

எப்படி உணர்த்துவேன் 

நினைவுக் கோளங்களில் 

பளிச்சிடும் 

வெளிச்சத் துணுக்குகளில் 

உங்களைப் போல் நானும் 

அவ்வப்போது

விதிக்கப்பட்டவோர் ஒழுங்குடன் 

நடந்து கொள்வதாக 

நீங்கள் மகிழ்வது புரிகிறது 

எனினும் 

எனக்கும் உங்களுக்கும் 

என்ன வேறுபாடு 

என்னை உங்களைப் போலாக்கும்

தவிப்பெதற்கு

வலிகளில் எது பெரியது 

என்றுதான் 

நீங்களெல்லாம் பேசியும் 

நான் பேசாமலும் 

ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் 

விட்டுவிடுங்கள் 

நானும் நீயும் ஊடாடுவதின் மூலம் 

நாமும் அவர்களும் 

ஒன்றெனக் காட்ட முயலும் 

இந்தச் சமன்பாடு 

எனக்குப் பிடிக்கவில்லை

மோஹ்சின் மக்மல்பஃப் இயக்கிய நிசப்தம்

குறிப்பிடத்தகுந்த இரானிய இயக்குனர்களுள் ஒருவர் மோஹ்சின் மக்மல்பஃப். விருதுகள் பல வென்ற அவரது படங்களுக்கு பல விமர்சனங்களும் குறிப்புகளும் கிடைக்கின்றன எனினும் முதல் முறை இந்த திகைக்கவைக்கும்படி எளிமையான ஆனால் குறியீடுகள் நிறைந்த The Silence என்ற படத்தை பார்த்தபோது என்னளவில் ஒரு சிறு  பதிவை எழுதும் உந்துதல்.

தாயுடன் வாழ்ந்து வரும் பார்வையற்ற சிறுவன் குர்ஷித் இசைக்கருவி செய்யும் ஒரு கூடத்தில், செய்து முடித்த கருவிகளில் சுதி கூட்டும் பணி செய்கிறான். கல்வியும் தந்தையுமற்ற ஆனால் வறுமை நிறைந்த வாழ்வில், அவன்  வருவாயை நம்பித்தான் அவன் தாய் இருக்கிறாள்.

தினமும் வீட்டிலிருந்து நடந்து ஒரு சந்தையை கடந்து, பேருந்து பயணித்து, உலோக வேலைக்கூடங்கள் தாண்டி அவன் பணியிடம் சேர்வதில் ஒரே ஒரு  சிக்கல்: ஓர் அழகிய பாடலோ, இசையோ, குரலோ கேட்டால் அவன் செய்வதறியாது அந்த இசையின் பின் சென்று விடுகிறான். நடக்கும் போது வழி தவறுவதும், பேருந்தில் இருந்து இறங்கி குரல்களை தொடர்ந்து எதிர் வழி சென்று விடுவதுமாக, பல நாள் பணிக்கு உரிய நேரத்தில் செல்ல முடிவதில்லை.

இசைக் கூட முதலாளி பல முறை கடிந்தும் வேலையை விட்டு நிறுத்தி விடுவதாக மிரட்டியும் கூட, அவனால் அவனறியாமல் செய்வதை மாற்றிக்கொள்ள முடிவதில்லை. மாறாக, சுதியும் லயமும் கூடிய எதுவும் அவனை ஈர்ப்பதை அவன் இயற்கையாகவும் இன்பமாகவும் கருதுகிறான்.

பல நாட்களில் வேலைக்குக் கிளம்பும்போது அவன் தாய் மேலும் பணம் முதலாளியிடம் பெற்று வரா விட்டால் வீட்டு வாடகை கட்ட முடியாமல் (ஏற்கனவே வீட்டுச் சொந்தக்காரன் அடிக்கடி வந்து வாடகை பாக்கி கேட்டு மிரட்டுகிறான்) வீதிக்குத்தான் வரவேண்டியிருக்கும் என்று எச்சரித்து அனுப்புவது அவனுக்கு நினைவில் இருக்கிறது, ஏதோவொரு இனிய குரலோ, இசையோ கேட்கும் வரை.

மிக அழகிய காட்சிகளில் அற்புதமான படப்பதிவுக் கோணங்கள்; மிகக் குறைந்த படப்பதிவு அசைவுகள்; யதார்த்தத்திற்கு  அருகில் இருக்கும் பின்னணி இசைக்கோர்வை என இப்படம் தரும் அனுபவம் உயரியது.

இரு காட்சிகளை குறிப்பிடலாம்:

- இசைக்கருவிக்கூடத்தில் குர்ஷித் கருவிகளுக்கு சுதி கூட்டும்போது அவன் தோழி நாதிரா அந்த இசையற்ற வெறும் சுதிக்கு மெதுவே மிக மெதுவே ஆடுவதும் அபிநயிப்பதும் - கவிதையான காட்சிப்படுத்தல்.

- நாதிராவும் குர்ஷித்தும் கானகத்தின் ஊடாக பொய்கை நோக்கி செல்லும் காட்சிகளில் இயற்கை ஒளியும் காட்சியின் கோணமும்  நடிகர்களின் உணர்ச்சிகளை பெருக்கும் ஒரு ஆடியாக பயன்படுத்தப் பட்டிருப்பது ஒரு சுகானுபவம்.

இது தவிர, படத்தின் பல நிலைகளிலும் குறியீடுகளை உணர முடிகிறது:

- வேலையிழந்த பிறகு தான் கேட்டு மயங்கிய ஏதோவொரு குரலை மீண்டும் கேட்க நகரத்  தெருக்களில் தேடித் திரிவது

- தோழி நாதிரா காட்டுக்குள் ஒருவன் தலையை மறைத்துக் கொள்ளாத பெண்களை  மிரட்டுவதாகக் கூறி குர்ஷித்தை வேறொரு வழியில் கூட்டிச் செல்கிறாள்; அந்த வழியில் அவன் இருக்கிறான், ஒரு அழகிய நரம்பு வாத்தியத்தை மீட்டிக் கொண்டு - அவனிலிருந்து சற்று விலகி அவன் இயந்திரத் துப்பாக்கி!

- உச்சக் காட்சியில் உலோக வேலைக்கூடத்தினூடே மெதுவே நடந்து கொண்டே வேலை செய்பவர்களை தன் தாளத்திற்கேற்ப பின் தொடருமாறு ஆணையிடுவது (மேலிருந்து பொழியும் ஓர் ஒளிக் கற்றையின் கீழ் தன் மேற்சட்டையை கழற்றியவாறு அவன் நிற்கையில் காட்சியும் இசையும் முடிகிறது!)

இந்தக் காட்சிகள் பல படிமங்களை எனக்களித்தது.

தீவிரவாதமும் இசையும்

தீவிரவாதமும் வறுமையும்.

மற்றும் தன்னை அறியாமலேயே ஓர் இசைக்கலைஞனாக உரமேறும் சிறுவனின் கால்களைத்  நகர விடாமல் தளைக்கும் அற்பக் கவலைகள்;

பெரும் வாழ்க்கைப் போராட்டங்களை சித்தரிப்பதான எந்தவொரு பசப்பும் இல்லாது ஆனால் இசை எப்படி எளிய மனங்களின் மிக எளிய மனங்களின் மிக எளிய, மிக இனிய இணைப்பு மொழியாக நிகழ்கிறது என காட்சிப்படுத்தும் இந்தத் திரைப்படம் நிச்சயம் வசியப்படுத்தும் ஓர் அனுபவம்.

இருண்மை

கேட்கப்படாத கேள்வியொன்று
நெய் குறையும் தீபத்தின்
சுடர் போல்

வளி கொண்டு அணையலாம்
ஆயினும்
இன்னும் கேட்கப்படாத கேள்வியின்
ஆன்மா
அங்கேயேதான் உறைகிறது

பிறிதொருகணம்
எனவொன்றில்லை

இறவாத அக்கேள்வியுடன்
தனித்து
அச்சுடர் நோக்கி
அமர்ந்திருப்பதில்
இடரொன்றும் இல்லை

அறிந்தது கொண்டு
அறிந்ததை அளத்தல்
இல்லாதது கொண்டு
இருப்பதை உணர்தல் போலும்

சுடரின் நுனி
துடித்தல் போலன்றி
தவித்தல்
எனவுணர்வதிலும்
இல்லை இல்லை
எனுமொரு நிலை
இல்லை இல்லை

கரைதலென்பதென்ன
இல்லாமற் போவதா
இன்னொன்றாய் இருப்பதா

வெற்றிடம் முழுதும்
நிறைந்து பெருகி
எனவொன்றில்லாத
பிறிதொருகணத்தில்
வழிந்தோடி வெற்றிடமாகி
இன்மையும் இருப்பும்
கரைதலென்பதென்ன
இல்லாமற் போவதா
இன்னொன்றாய் இருப்பதா

சுடரணைந்த இருளுக்குள்
தனித்தவொரு கேள்வியும்
சற்றுமுன்
வேறொன்றாய்
இருந்த ஒளியும்

இன்மையின் எண்

இறந்து விட்ட நண்பனின்  

கைபேசி எண்ணை 

என்ன செய்வது 

அழைப்பே வராமல் 

ஆயிரம் எண்கள் 

இருப்பினும் 

அழித்தாக வேண்டிய கட்டாயம் 

வேறெந்த எண்ணுக்கும்

இல்லையே  

கைபேசித் திரையில் 

அடுக்கடுக்காக நகரும் 

பெயர்களில் 

நண்பனின் பெயரும் 

படமும் எண்ணும் 

துணுக்குறாமல் 

கடந்து செல்ல முடியவில்லை 

நானழைக்க முடியாமலும் 

அவனழைப்பை எதிர்நோக்க 

இயலாமலும் 

துயருறும் இந்நிலையை 

நீங்களெப்படி 

எதிர்கொள்வீர்கள் 

அழித்துத்தான் ஆகவேண்டுமா 

அந்த எண்ணை

 

இருந்தால்தானென்ன 

அடிக்கடி 

இருப்பின் திடுக்கிடல் 

தரும் வலியோடு 

இன்றிரவு

இன்றிரவு போரின்
முதல் அணு ஆயுதம்
என் நகரில் விழுந்து விடலாம்

கடல் கொண்டுவிட்ட
நகரங்களில்
ஒன்றாக அது
ஓரிரவில் மாறி விடலாம்

விஷ வாயு வெளியேறி
உயிரோடு கண்களையும்
இழந்து விட்ட
இடுகாடாக உருமாறி விடலாம்

குறைந்த பட்சம்
நான் வசிக்கும்
அடுக்கு மாடி குடியிருப்பு
நிலநடுக்கம் ஏதுமின்றி
சரிந்து விடலாம்





நிலைமைக்கு தக்க
முதல் பக்கத்திலோ
மூன்றாம் பக்கத்திலோ
வரப்போகும்
என் நகரின் விவரணையோ
அன்றி என் படமோ
வாசிக்கும் நானின்றி

ஹாங் காங்கின் அயல் நாட்டு வேலைக்காரி

அன்றொரு ஞாயிற்றுகிழமை
நூறாயிரம் ஆயிரம்
நாடும் வீடும் மறந்த
இல்லப் பணிப்பெண்டிர்
உலகாண்ட விக்டோரியா பேரரசியின்
பேர் தாங்கும் பூங்காவிலும்
சாலையோர நடைபாதைகளிலும்
கூடும் நாள்

வண்ணங்கள்
உடைகள்
ஒப்பனைகள்

சரசங்கள்
உரசல்கள்
பூசல்கள்
உறவுகள்

நின்றும் அமர்ந்தும்
படுத்தும் நடந்தும்
பேசியும் எதையோ
தேடியும்


















தீராத பார்வைகள்
ஓயாத தவிப்புகள்

அத்தனையும்
வெட்ட வெளியில்
காட்சிப் பொருளாக

அத்தனையாயிரம்
உடலங்களின்
ஒன்றிணைந்த
உணர்ச்சிக்குவியலும்
நடைபாதை குப்பைகளூடே
ஒரே பெரும்
முலைச் சுரப்பாக
யோனி கசிவாக
விழி நீராக 

கார்போரேட் கொலைகள்

நீண்ட நாளாகிறது 

ஒரு கொலை செய்து 

உணர்ச்சிகளை சீண்டும் ஒரு கொலை 

பவர்பாய்ன்ட்களின் தேர்ந்தெடுத்த 

வார்த்தைகளில் 

சதுரங்க விளையாட்டு 

குளிர் அறைகளுள் நாளெல்லாம் 

முகக் குறிப்புகள்  நோக்கியே 

கவனம் குவித்த வினைகள் 

மனிதம் தாண்டிய யத்தனங்கள் 

ஆயினும் 

வெவ்வேறு திசையிழு உறவுகள் 

ஒரு கொலை அனைத்தையும் 

சமன்படுத்தி விடும் 

என நம்ப இடமிருக்கிறது 

இதற்குமுன் 

இழந்தவை

சரிவர நிகழ்த்தாத 

கொலைகளால் என 

நம்பவும் இடமிருக்கிறது 

மீண்டும் உணர்வுகள் 

மீதூறும் வரை 

மொழியின் கையறு நிலையில்

வானளக்கும் சாகசங்கள் 

பொருளியல் முன்னேற்றங்கள்  

ஒவ்வொரு வினைக்கும் 

ஒரெதிர் வினையுண்டு என்பது  

ஒன்றை இழந்தே 

ஒன்றைப் பெறலாகும் 

என்பதன் சரிநிகர் 

என்று உணர்ந்ததும் 

சரியே நிகழ்ந்த 

கொலை வரலாறுகள் வழியே 

எனவே 

நெடுங்கால வளர்ச்சி முன்னோட்டங்களை 

அடையக்கூடிய 

குறுகியகால திட்டங்களாக 

பகுத்து 

பல்வகை கொலைகளைத் 

திட்டமிடுங்கள் 

ஏனெனில் 

இப்பொழுது நீங்கள் 

அறிவீர்கள் 

வளர்ச்சியும் மரணமும் 

ஒரு பாதையின் 

இரு புறங்கள்

அத்வைதம்

சற்றுமுன் பெய்த மழை

விரையும் வாகன கண்ணாடியில் 

காற்றில் ஒரு துளி 

பதறி 

உருவம் தேய்ந்து 

குறைந்தழிந்து

வெளியில் தடமின்றி 

கரைவது 

எதன் உருவகம்

என்ன தத்துவம் 

என் நாள்

தெய்வம் மறிக்கின்ற வழியெனது
சாத்தான் திறக்கின்ற வழியுமெனது

மழை கலங்கும் நீர்த்தேக்கங்களில்
மறையப்போகும் முகங்கள்

எதையோ இழக்க நேரிடுமென்றே
எதையும் சேர்க்காதொழிந்த காலம்

எஞ்சுவன எண்ணும்  விரல்களுள்
கூட சேர்ந்தெண்ணும் காலனின் கைவிரல்

தொலைவில் எனக்கான
அழைப்பு விடுக்கப் பட்டுவிட்டது

எனக்கேயான என் பெயர் பொறித்த
மாற்றவியலா அழைப்பு

பிறந்ததும் செய்யத் துவங்கும்
பருவந்தோறும் எண்ணி எழுத்தேறும்

நிறமும் செம்மையும்
நிதமும் மாற

மறிக்கின்றதும் மரிக்கின்றதும்
கரைகின்ற நாள்

என் நாள் அதுவென்
அழைப்பின் நாள்

கடல்

வெண்ணிற இலச்சினைகளை
வடித்தெடுத்து கால்களில்
வழங்கும் ஓயாது

கன்மத்திற்கும் உன்மத்தத்திற்கும்
வேற்றுமை காட்டாது
நித்தம் கொதித்துக் கொண்டே

உயிர்ப்பயணம்

உருகும் குளிர் மலையிலிருந்து
சரிந்தோடும் சிற்றருவிகளில்
என் உறவுகள்
ஆங்காங்கே நீந்தி
இறங்குகின்றன பிறந்த நீர் தேடி

என் தாயும் தந்தையும்
அடுத்த தலைமுறைக்குத்
தம்மைக் கடத்த
இன்னும் போகவேண்டும் நெடுந்தூரம்

வழிந்து பெருகி நகரும் ஆற்றின்
வளைவுகளில் பாறைகளின் மறைவுகளில்
காத்திருக்கும் பனிக்கரடிகள்
வாரிசுகளை
வேட்டை பழக்கும்

பாய்ந்திறங்கும் பறவைகளும்
பதுங்கி இரைதேடும் நரிகளும்
அவ்வாறே

கால் வழி கடந்ததும்
கால் அளவு உறவுகளே மீதம்
இரை எடுத்து நீரில்
வளி பிரித்து
உயிர் காத்து
இன்னும் இன்னும்
பெருகும் பேராற்றில்
என் பெற்றோர் போக வேண்டும்
நெடுந்தூரம்




உறவனைத்தும் கரைந்து
ஆழ்கடலின் அச்சுறுத்தும்
தாற்காலிகத் தனிமையில் முயங்கி
ஆயிரத்தைநூருவரில் ஒருவனாய்
எனையீன்ற என் தாய்
உடன் மரித்து மிதப்பாள்
உடல்கள் முழுதும்
மூவாயிரம் கண்களால்
துடித்தபடியே பார்த்திருக்கும்
எங்கள் முன்னால்





நானும் காத்திருப்பேன்
என் தலைமுறைப்பயணம்
தொடங்க
இயற்கையின் எல்லையிலா
உணவுக் கருணையில்
மீதமாகப் போகும்
என் இன்னொரு
உடன்பிறப்புடன்

5 குறுங்கவிதைகள்

கற்றுக் கொண்டவைகளை கணக்கு வைத்திருக்கவில்லை
கணக்கும் கற்றுக் கொண்டது  தானே


ஒழுகி விழுந்தது ஒழுக்கம் இடையில்
நழுவித் தொலைந்தன கற்பிதங்கள்

என்னிலிருந்து இறங்கிச் சென்றவனை கண்டேன்
கண்டவனை கண்டு கொண்டேன்


சொற்களை சிந்தி எண்ணங்களை விதைத்து
செயல்களை வேண்டினேன்
அவநம்பிக்கை கிளைத்து அனர்த்தங்கள் விளைந்து
உன்மத்தம் சித்தித்தது


உடனுறைந்தும் தானுணரா தத்துவம்
அனைத்தும் நிறைந்தும் ஆருமறியா  சித்தாந்தம்
உணரக் கூடாத வினைகள்
புரிந்தவை கொண்டு
அளக்க முற்படும்
அறிவின்மை
அளக்க முடியா
அறிவின்மையை அறிவதே
அறிவல்லவா

 

விருமாண்டி - நேர்மையின் காதல்

எத்தனையோ விமர்சனங்கள், தாக்குதல்களைத் தாண்டி விருமாண்டி வெளிவந்த அந்த காலகட்டத்தை நினைவு கூர்ந்து...


அந்தத் திரைப்படத்தை எத்தனைக் கோணத்தில் பார்க்க முடியுமோ அத்தனைக் கோணத்திலும் பார்த்து விமர்சனங்கள் வந்ததுண்டு.  தேவரினத்தை தூக்கிப் பிடிக்கும் கதை, தென் தமிழகத்தில் நிலவும் கடிய சாதிய அமைப்பை விமர்சிக்கும் படம், இனக்குழுக்களுக்குள் பலியாடாக மாறியலையும் இளைஞர்களின் கதை, மடிந்து வரும் விவசாயத்தை பற்றிய விமர்சனம், காவல் துறை/நீதித் துறை/சிறைத்துறைகளுக்குள் நிலவும் ஊழலைப் பற்றிய விமர்சனம்...

இது போக, அந்தத் திரைப்படமே தன்னை அடையாளப்படுத்திக் கொள்ளும் 'மரண தண்டனைக்கு எதிரான பிரச்சாரம்' என்பதுவும் ஒன்று.

ஆனால், பற்பல வருடங்கள் கழித்து மீண்டும் விருமாண்டியை மீண்டும் பார்த்த போது இயக்குனர் கமல் ஹாசன் அந்த கதைக்குள் பொதிந்திருக்கும் ஒரு மிக அழகிய காதல் - எவ்வித தயக்கங்களுமில்லாத, நேரடியான, உணர்வுபூர்வமான, அதனாலேயே பச்சை வாசனை அடிக்கிற காதல், என்னை தாக்கியது.

என்னைக் கேட்டால் மேற்கூறிய விருமாண்டியை பற்றிய அத்தனை அடையாளங்களையும் மீறி, தமிழ் திரையில் வந்த மிக உணர்வு பூர்வமான ஒரு காதல் கதை என்று ஐயமில்லாமல் கூறுவேன். படத்தின் நீளக் கணக்குப்படி பார்த்தால், அன்ன லட்சுமியும் விருமாண்டியும் திரையில் காதலர்களாக வரும் பகுதி மிகக் குறைவு. ஆனால், அவர்களின் பாத்திரப் படைப்புகளும், வசனங்களும், அபிராமி-கமல் நடிப்பும் என் புலனில், அன்ன லட்சுமி-விருமாண்டி காதலை செதுக்கி விட்டன.

மிகக் குறைந்த உரையாடல்கள்...

இத்தனைக்கும், அவர்களிருவரும் ஒன்றாக இருக்கும் போதெல்லாம் அவனின் துடுக்குத் தனமான பேச்சே முன்னிற்கிறது; அவளின் வெட்டி விடும் வார்த்தைகள். நெருக்கம் கூடக் கூட, அவன் அவளிடம் தன் இயலாமைகள், ஆதங்கங்கள், பொருமல்கள் என தன்னைத் திறக்கிறான். அவள் மெதுமெதுவே ஒரு தோழியாக மாறுகிறாள். கொலைகள் நடக்கும் போது, கிணற்றுக்குள் அமர்ந்து, அன்னலட்சுமியின் மடியில் தலை புதைத்து விருமாண்டி அழுதவாறே பேசும் இடம்!

ஊரை விட்டு கிளம்பி, நள்ளிரவில் நிலவொளியில் காட்டுக்குள் முயங்கும் போதும் ஓர் ஆழமான புரிதலே வெளிப்படுகிறது. அவள் நகத்தால் தன் மார்பில் காயமேற்படுத்தி காமம் கூடக் கூடும் காட்சியில், அப்படியோர் அந்தரங்கத்தை, காதலின் தனிமையை, வஞ்சிக்கப்பட்ட காதலை நான் எப்போதும் உணர்ந்ததில்லை.

யன்னல் கம்பிகளை பிடித்தவாறு நிலவை ஏக்கத்துடன் பார்த்து நிற்கும் புதுக் காதல் மனைவியை, விருமாண்டி கேட்கிறான் - 'என்ன விசனமா இருக்க? என்னடா, இப்படி ஒரு அசட கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டோமேன்னு நினைக்கிறியா?'. ஊரே பயப்படும் சண்டியர், சல்லிக்கட்டு காளையடக்கும் வீரன், ஊரில் பெரிய பணக்காரர்களில் ஒருவன் - கதை முழுதும் மற்றெல்லாவரிடமும் இதுதான் அவன் முகம்; முகங்கள். அவளிடம் மட்டும்தான் - அவன் தன் சுயத்துடன் நிற்கிறான். அவளை முழுமையாக நம்புகிறான்; விளையாட்டுதனத்துக்கும், சிரிப்புக்கும், குறும்புகளுக்கும், நையாண்டிக்கும் இடையே எப்போதும் அவன் கண்களில் அவள் மேலான மதிப்பும் (ஆம், மதிப்பு), நேசமும், காதலும் வழிந்து கொண்டேயிருக்கிறது.

காதலி/மனைவி இறந்து நாயகன் தனித்து வாழும் எத்தனை படங்களை பார்த்திருப்பீர்கள். விருமாண்டி, படத்தில் பேச்சு போக்கில் - 'அன்ன லட்சுமி இல்லாத வாழ்க்கை',  'அன்ன லட்சுமி இல்லாத இந்த வாழ்க்கை', என்று கூறுவதில் தெரியும் அவன் உணர்வு; அவன் நேசம்; அவர்களின் காதல். 'என்ன பெத்தா! (என் தாய் - அன்ன லட்சுமியை சொல்கிறான்), அவ இருந்தா, நான் இன்னிக்கு இந்த நிலைக்கு வந்திருக்க மாட்டேன்', என்று அவன் கூறும் போது என் மனதில் எழுந்த உணர்வுகளுக்கு வடிவமில்லை.

ஏஞ்சலாவிடம், சிறைக்கூடத்தில் தன் கதையை விவரிக்க ஆரம்பிக்கும் போது கூட, அன்ன லட்சுமியிலிருந்துதான் அவன் விவரணை தொடங்குகிறது. (மாறாக, கொத்தாளன் அவன் கதையை கூற ஆரம்பிக்கும்போது, தன் குல பெருமை, தன் ஊர் பெருமையில் தொடங்கி விருமனை பழிசொல்லி நகர்வதைக் காணலாம் - இது போல் படம் முழுதும் அவ்வளவு ஒப்புமை விவரங்கள் பொதியப்பட்டிருக்கிறது) மார்பில் அவள் நகத்தால் கீறி ஏற்பட்ட வடுவைக்காட்டி, "இது என்ன தெரியுதா? என்னோட ஆயுள்ரேகை;என் விதி; அன்ன லட்சுமியோட ஞாபகம்; அவ நகம்" என்கிறான்.


ஒரே ஒரு வடு - ஆயுள் ரேகையாகவும், விதிக் கோடாகவும், காதலியின் ஞாபகமாகவும் மாற வேண்டுமென்றால் அந்த காயமும் அதை உண்டாக்கிய காதலும் என்ன வலுவும், வலியும் நிறைந்ததாக இருக்க வேண்டும்! அந்த காட்சியில் ராஜாவின் பின்னணி இசை அத்தனை அவலமும், தன்னிரக்கமும் கூட்டி மறக்க முடியாத நிகழ்வாக மாற்றி விடுகிறது.


என்ன ஓர் உண்மை! வெளிப்பாடுகளில் அற்புதமான நேர்மை!

கொத்தாளத் தேவர், நல்லம நாயக்கர், கொண்ட ராசு, கோட்டைச் சாமி - என ஒவ்வொரு பாத்திரப் படைப்பும், எடுத்துக் கொண்ட கதைக்கான நேர்மையின் உச்சம். இதில் கொத்தாளத் தேவர், நல்லம நாயக்கர் இவ்விருவரிடையே உள்ள போட்டியை - நல்லம நாயக்கரின் வார்த்தைகளிலோ, அவரது ஆட்களின் வசனமாகவோ, கமல் நிரூபிக்கவில்லை. விருமாண்டி - கொத்தாளன் இருவரின் கோணங்களில் சொல்லப்படும் கதையிலும் அதுதான் நிலை. கத்தி மேல் நடப்பது தான் இது! தென் தமிழ் நாட்டில் முக்கிய சாதிய அமைப்பாக விளங்கும் முக்குலதோரியிடையே ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டு விட்ட கதைஅமைப்பு, கமலின் திரைக்கதை அமைப்புக்கு ஒரு சான்றே.

கொத்தாளன் மற்றும் விருமாண்டியின் பாத்திரங்களின் உளவியல் கூறுகளை, இத்திரைக்கதையின் மூலமாகவும், உரையாடல்கள் மூலமாகவும் ஆய்ந்து யாராவது எழுதினால், நல்ல திரைகதை மற்றும் பாத்திர படைப்புகளுக்கு பழகுவோர்க்கு உதவியாக இருக்கும்.

கொத்தாளனின் பாத்திர வார்ப்பு - தமிழ் திரைப்படங்களில் இல்லாத ஒன்று; இனியும் வரும் என்று தோன்றாத ஒன்று. மூக்குத்துவார முடி திருத்தி, அக்குள் மயிர் வழித்து, எப்போதும் நீறணிந்து, சுத்தமான உடைகளில் - வஞ்சமும், வெறியும் வழியும் வார்த்தைகள்! என்ன ஒரு நடிப்புத் திறன், உயரிய நேர்த்தி!

இதற்கிடையே, விருமாண்டியின் (கொரிய திரைப்பட விழாவில்  "ஆசிய சிறந்த திரைப்பட விருது' வழங்குகையில் குறிப்பிட்டது போல்) சிறப்புகளில் மிக முக்கியமானதொன்றாக நான் கருதுவது - பேச்சியம்மா, பேய்க்காமன் முதலிய நாட்டார் காவல் தெய்வங்களின் பின்னணியும், பூசைகளும், நம்பிக்கைகளும், பாடல்களும் படத்தில் பயன்படுத்தியிருக்கும் விதம் விருமாண்டி காலம் கடந்த நிற்கும் வாய்ப்பை உருவாக்குகிறது.

பாடல்கள், பின்னணி இசை, தள அமைப்பு, படப்பதிவு - போன்றவற்றின் ஆதிக்கம் தெரியா வண்ணம் கதையும், பாத்திரங்களும் இருந்தும் ராஜாவின் அற்புத பின்னணி இசை - சிறைக்கூட காட்சிகளில் அபாரம்.

கமல் என்ற அரிய கலைஞனிலும், அரியதாகவே கைகூடும் வெளிப்பாட்டு நேர்மை 'விருமாண்டி'யை ஓர் உன்னத காவியமாக்குகிறது.

ஓர் அந்திமாலையின் மழை நேரம்

மழை பெய்து கொண்டிருக்கிறது

அந்தியிலிருந்து இரவுக்கு
இடம் மாறும் நகரத்தின்
நெரிசல் மிகுந்த நெடுஞ்சாலை
உன்னையும் என்னையும்
உறுத்தாவண்ணம்
குளிரூட்டப்பட்ட காருக்குள்
நானும் நீயும்

'முன்பே வா என் அன்பே வா
பூப்பூவாய் பூப்பூவாய்...'
இசையில் குரலில் வழியும் தாபம்
இசையை தவிர
வைப்பரின் தாளம்

பல வருட உறவு
ஒரு வருட பிரிவு

அருகிருந்தும் ஒரு
மனவிலகல்
ஏதேதோ கற்பிதங்கள்

உண்மைகளை உரத்து
ஒத்துக் கொள்ள
இருவருக்கும் ஏற்பில்லாதவொரு
இடைவெளி

பிரிவின் வருடத்தில்
எத்தனை வலிகள்
அத்தனை வருட
உறவின் மூலமறுக்கும்
வலிகள்
இரவின் நெருக்கமுணர்ந்த
படுக்கையில்
தனியே தனியே
கரைந்து துடைத்த
வலிகள் வலிகள்

'நான் சாயும் தோள் மேல்
வேறாரும் சாய்ந்தால் தகுமா...'

சகிக்க முடியவில்லை
இந்த மௌனம்

பாடலின் அழகு குறித்து வினவுகிறேன்
அவளின் குரல் உணர்த்தும்
உணர்ச்சி குறிக்காமல்

மிகக் குறுகிய
ஆயினும் மிகநீண்டதோர்
ஆவிநின்ற
இடைவெளிக்குப் பிறகு
தாபமும்
வலியும்
தயையும்
தன்னிரக்கமும் பொதிந்து
'ம்' என்கிறாய்

அத்தனை உணர்வுகளையும்
ஒற்றை அசையில்
ஏற்பதற்கு
கழியும் நொடிகள் நிமிடங்கள்

சாலையில் இருந்து
பார்வையை திருப்பி
உன்னைப் பார்க்கிறேன்
பாடல் நிறைவடைந்தும்
வெளி நிறைந்து கிடக்கிறது

கார் மழையினூடே
விரைந்து கொண்டிருக்கிறது

என் தாய்த் தமிழ் உணவு

திடீரென்று அம்மாவின் நினைப்பு வந்து விட்டது அன்றொரு நாள். உறங்காமல் படுத்திருந்தேன் அவளை நினைத்துக் கொண்டே. பழஞ்சேலை வாசத்தோடு எப்போதும் அவளைச் சுற்றி இருக்கும் சமையல் வாசம் வந்து சூழ்ந்து கொண்டது. சமையலில் பெரிய நிபுணி என்றெல்லாம் சொல்ல முடியாதென்றாலும் வகை வகையான சமையலில் கெட்டிக்காரி என்று தோன்றியது.

அப்படியே யோசித்துக்கொண்டிருந்தவன், நினைவிலேயே அம்மா சமைத்து நான், என் தம்பி, தங்கை அவரவர் திருமணம் வரை உண்டு வளர்ந்த உணவுகளை அடுக்க ஆரம்பித்தேன். அசந்து விட்டேன். கூட இருக்கும்போது எதன் அருமையும் தெரிவதில்லை.


நீண்டு கொண்டே போன பட்டியலில் ஒரு பகுதி இதோ:

காலை உணவு
இட்லி
தோசை
முட்டை தோசை
வெங்காய தோசை

உப்புமா
ரவா கஞ்சி
சேமியா கிச்சடி
இடியப்பம் - தேங்காய் பால்
ஆப்பம்
சப்பாத்தி
பூரி - உருளை கிழங்கு
கம்பங்கூழ்
வெந்தயக்களி
கேப்பைக்களி
உளுந்தங்கஞ்சி
பயத்தம்பருப்பு கஞ்சி
அவல் உப்புமா
அடை
குழாய்ப் புட்டு
கேப்பைப் புட்டு
சட்டினி - சுமார் 10 வகைகள்
பாசிப்பருப்பு சாம்பார்
எள்ளுப் பொடி

இட்லி மிளகாய் பொடி

மதிய உணவு
சாம்பார் - பல வகைகள்
புளிக்குழம்பு - பல வகைகள்
மிளகு ரசம்
வெந்தய ரசம்
பூண்டு ரசம்
வேப்பம்பூ ரசம்
பூண்டு குழம்பு
பருப்புருண்டைக் குழம்பு
மோர்க் குழம்பு
முட்டைக் குழம்பு
கழனிப் புளிச்சாறு

இதற்கு தொட்டுக்கொள்ள
வறுவல் வகைகள்
பொரியல் வகைகள்
அவியல் வகைகள்
கூட்டு வகைகள்
கீரை மசியல்
மாங்காய் பச்சடி
துவையல் - பல வகைகள்
ஊறுகாய்கள்
மாவடு
வத்தல் வகைகள்
வடகம்
மோர் மிளகாய்
உப்பு கண்டம்
அப்பளம்

அசைவம்
பிரியாணி - கோழி, ஆட்டிறைச்சி, வெஜிடபிள்
முட்டை வகைகள்
கோழி வகைகள்

ஆட்டிறைச்சி வகைகள்
நண்டு
மீன் - வறுவல், குழம்பு
இறால் - வறுவல், குழம்பு
சுறாப்புட்டு

குடிக்க
காபி
தேநீர்
பானகம்
மோர்
தயிர்
பால்
ஆட்டுக்கால் சூப் (உடல் நலமில்லை என்றால்)
இஞ்சிச் சாறு (எல்லா ஞாயிற்றுக் கிழமையும் காலை எழும்போதே அப்பா ஒரு கையில் தம்ப்லரையும் மறு கையில் சர்க்கரையையும் வைத்துக் கொண்டு, அழ அழ குடிக்க வைப்பார்)
நீராகாரம் (வெயிலில் சென்று விட்டு உள்ளே வந்தால்)
கிரிணிப்பழ சாறு
பருத்திப் பால்
சீம்பால்

வெளியூர் பயணம்/சுற்றுலாப் பயணங்கள்
புளியோதரை
எலுமிச்சைச் சாதம்
தேங்காய் சாதம்
தக்காளி சாதம்
வெஜிடபிள் சாதம்

மாலை சிற்றுண்டி/விடுமுறை சிற்றுண்டி
சோளம் - அவித்து, வாட்டி
வேர்க்கடலை - அவித்தும் வறுத்தும்
சுண்டல் - வகைகள்
தட்டாம்பயறு
சர்க்கரைவள்ளி கிழங்கு
மரவள்ளி கிழங்கு
கொள்ளு
எள்ளு
பயறு வகைகள்

தீபாவளி போன்ற விசேட நாட்கள் (முக்கியமாக கிருத்திகை விரதத்தின் போது)
வெள்ளைப் பணியாரம்
இனிப்புப் பணியாரம்
கொழுக்கட்டை - வகைகள்
மசால் வடை
உளுந்தம் வடை
பஜ்ஜி - வகைகள்
போண்டா
வாழைப்பூ வடை

கேசரி

 பாயசம் - வகைகள்

அதிரசம்
முறுக்கு
சீடை
மைசூர் பாகு
சோமாஸ்
எள்ளுருண்டை
ரவா லட்டு



எத்தனை உணவுகள், எத்தனை வகைகள்...

எத்தனை காய்கள், பழங்கள், கீரைகள், பருப்புகள், கிழங்குகள் உண்டோ, எவ்வெவற்றில் எல்லாம் நல்ல சத்தான சுவையான உணவு சமைக்க முடியுமா அவற்றிலெல்லாம் நம் தாய்மார்கள் சமைத்திருக்கிறார்கள் என்பது புலப்பட்டது. இவையனைத்தும் அப்பா கடையில் வாங்காமல், அம்மா வீட்டிலேயே சமைத்தவற்றின் தொகை.

எவ்வளவு ஆரோக்கியமான உணவுப் பழக்கம் நம்முடையது!

இன்று பற்பல கோளாறுகளுக்கு ஆளாகி மருத்துவரிடம் சென்றால், கிடைக்கும் அறிவுரை - நார்ச்சத்து மிகுந்த, இயற்கையான, கால பருவ நிலைக்கேற்ற, நீர் சதவிகிதம் அதிகமுள்ள உணவை ஒரு நாளைக்கு ஐந்து வேளை சாப்பிட வேண்டுமாம். இதைத்தான் நம் முந்தைய தலைமுறைத் தாய்மார்கள் நமக்கு தந்து வந்திருக்கிறார்கள் அல்லவா?


இந்த காலை உணவில் மட்டுமே இப்போது என் குடும்பத்தில் எத்தனை வகை பிழைத்திருக்கிறது என்று எண்ணிப் பார்த்து நொந்து விட்டேன். இட்லி, தோசை, சப்பாத்தி மற்றும் பூரி. மற்றவை வழக்கொழிந்து விட்டன.

நல்ல வேளை, தமிழகத்தில் இன்னும் இலட்சக்கணக்கான தாய்மார்கள் தங்கள் பிள்ளைகளுக்கு இந்த அற்புத உணவு முறையை வழங்கி வருவார்கள் என்று என்னை நானே தேற்றிக் கொண்டு, தினப்படி செய்யும், அரைக்கப் ஓட்சில் கொஞ்சம் பாலை விட்டு சாப்பிட்டு விட்டு பணிக்கு கிளம்பினேன்.