கால்கள்

மழைக்கால நடைபாதைகளில்
கவனியாது விரையும்
மாபலிக் கால்களினூடே
கூன்சுமந்து ஊரும்
நத்தைகளை
பதைபதைத்து நோக்குகிறேன்

அறியாது அவை
மாபலிக்கும்
காத்திருக்கும்
பிறிதொரு வாமனக் கால்கள் 

திணை மயக்கம்

நாட்காட்டியில் தாள்கள் கிழியும் சத்தம்

நொடிகள் கழியும் சத்தம்

யன்னலின் வெளியே

நிறம் மாறி மாறித் தோன்றும்

இரவின் வெக்கையும்

பகலின் மழைஈரமும்

வாழ்வு என்பதும்

நகர்தல் என்பதும்

அர்த்தமற்ற ஒலிக்குறிப்புகள்

சருகாகவும் தளிராகவும்

மிக மென்மையாக

மிக மிக அமைதியாக

உதிர்த்துக் கொண்டிருக்கிறது

காலம்

திறந்தே கிடந்தும்

யாரும் நுழையா

இக்கதவுகள்

திங்களொரு முறை

தோன்றும் மகனோ மகளோ

வருவது கூட

அசையா கதவுகளின்

மன்றாடலின் பேரில்

அசையா நாற்காலி அஃறிணை

அசையா கட்டில் அஃறிணை

அவற்றினூடே

உயிர்ப்புடனொரு

நாட்காட்டியும் கடிகாரமும்

பதாகை  மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை: திணை மயக்கம்

http://padhaakai.com/2015/12/09/exotica/

ஒற்றைப் பூ

மகிழ மரத்தினின்று
பூக்கள் உதிர்வது போல்
கிரணங்கள் அறைக்குள்
பெய்து  கொண்டிருக்கின்றன

மௌனம் காத்திருந்த நம்மிருவரிடயே
இசை பேசிக் கொண்டிருந்தது 

மெல்லிய
ஆவிபுகையும்
தேநீர்க்கோப்பையை உறிஞ்சிவிட்டு 

என்னை பார்க்கிறாய்

புலர்வெயிலின்
இளவெம்மையுடன் 
மெதுமெதுவே மஞ்சள் மாறும்
அறையின் பரிமாணங்களை
ஹரி பிரசாதின் குழலிசை நிறைக்கிறது

தோடி ராகந்தானே 
என வினவுகிறேன்

தலையசைக்கிறாய்
செவிமடல் பொதிந்த
அணிகள் ஆடுகின்றன
வர்ணங்களை வாரியிறைத்தபடி

என்னுள்ளும்
பொன்னிழைகளாய் மின்னும்
காதோர குழற்கற்றைகளை 

ஒதுக்கிவிட 

தவிக்கும் என் விரல்களின்
தகிப்பை ஏன் மறைக்க வேண்டும்
என எண்ணுகிறேன்

உன் இதழில் இருந்து முறுவலொன்று
நழுவிச் சிந்துகிறது

வெளியே
வெட்கமின்றி
பூக்கள்
உதிர்ந்து கொண்டிருக்கின்றன

அற்றது

நதி நிறம் மாறி 

கால்களுக்காக காத்திருக்கும்

வழுக்கும் பின்னிரவு

நீரின் அடுக்குகளில்

மெல்லிய அசைவுகளூடே

நெளியும் அரவத்தின்

அரவம்

இசை வற்றிய காற்று

அதிராத இலைகளில்
வழிந்து இறங்கி
நீர்ப்பதற்கு முன்
மயங்கி நிற்கும்

பாதத்தின் அழுத்தத்துடன்
பேசிப் பேசி மறையும்
புல்லிதழ்களின் நுனிகள்

எங்கோ ஒரு ஊரின் 
கேட்டு இல்லாமலாகி கேட்கும்
பாடல் 

இங்கு என்ன இந்த நேரம் 
என்று கேட்டால்
பதில் மட்டும் இல்லை என்னிடம்

பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் 'ஒற்றைப் பூ'

http://padhaakai.com/2015/11/04/flower/

நானும் நானும்

உணர்வின் வெளிப்பாடு 

இயலாமல் ஆகிவிட்டவன் 

சுயம் என்னவாகும் 

உணர்தல் இயலும் அதை 

உரைத்தல் இயலாதான  இது 

சுயமற்றவொரு சடப்பொருள் என 

சூழ்ந்து நின்று விவாதிப்பதை நான் 

விழியசைவின்றி கண்டும் 

உடல் நகர்வின்றி கேட்டும் 

கொண்டிருப்பதை 

எப்படி உணர்த்துவேன் 

நினைவுக் கோளங்களில் 

பளிச்சிடும் 

வெளிச்சத் துணுக்குகளில் 

உங்களைப் போல் நானும் 

அவ்வப்போது

விதிக்கப்பட்டவோர் ஒழுங்குடன் 

நடந்து கொள்வதாக 

நீங்கள் மகிழ்வது புரிகிறது 

எனினும் 

எனக்கும் உங்களுக்கும் 

என்ன வேறுபாடு 

என்னை உங்களைப் போலாக்கும்

தவிப்பெதற்கு

வலிகளில் எது பெரியது 

என்றுதான் 

நீங்களெல்லாம் பேசியும் 

நான் பேசாமலும் 

ஆராய்ந்து கொண்டிருக்கிறோம் 

விட்டுவிடுங்கள் 

நானும் நீயும் ஊடாடுவதின் மூலம் 

நாமும் அவர்களும் 

ஒன்றெனக் காட்ட முயலும் 

இந்தச் சமன்பாடு 

எனக்குப் பிடிக்கவில்லை