Efficiency

நானோர் இயந்திரம்.

...

ஆமென பலபேர்

ஆயத்தமாய் இருப்பினும்

என் இயக்கங்கள்

வேறுவிதம்.

நீங்களும் இயந்திரங்கள்தாம்

ஆயினும் 

என் இயக்கங்கள் 

வேறுவிதம்

உட்கொண்ட சக்தியைவிட

வெளியியக்க சக்தி

குறைவான

நிறை இயந்திரம்

உணர்ச்சிகளற்று

இயங்கும்;

இயங்கு, இயங்கு

சக்தி கொள், சக்தி தா

சூழ்நிலை மற

இதுவே சூழலின் அவா 

அடிக்கடி இரைச்சலிடும்

இயந்திரத்தை பற்ற வை;

அல்லது,

மூலையில் எறி.

முனகல் உணர்ந்து

மூச்சுணரும்

சிலபேர்

இருந்தனர் முன்பு.

எவ்வளவு நாள்தான்

எண்ணெய் தடவி

ஒன்றுகொன்று

சிக்கிக் கொள்ளாமல்

இதை ஓட்ட முடியும்?

விகிதமிழந்த எண்ணெய் போலும்

கரிப்புகையாய் துப்பி

தொழிற்ச் சாலையையே

நாற அடிக்கிறது

வேலைப்பளு

அதிகம் என்று

ஆகும் அன்றுதான்

அறுந்துபோகும் பெல்ட்

உடைந்து போகும் பல்சக்கரம்

இதை

வாங்கவோர் ஆளில்லை

ஆனாலும் 

இதன் இயக்கங்கள்

வேறுவிதம்

கொடுக்கின்ற சக்தியை

சொந்த உஷ்ணத்திற்கே

செலவழித்து விடுகிற

சுயனலமியாகி விட்டது

இயந்திரம்

இயந்திர கம்பெனிக்காரர்களை

கூப்பிட்டுத் திட்டினால்

கைபிசைந்து

கண்கலங்கி நிற்கிறார்கள்

செலவழித்து செய்துவிட்டு

சரிசெய்யத் தெரியாத

மூடர்கள்

வேறென்ன செய்ய?

போகிற போக்கில்

சொல்கிறார்கள்,

எந்த இயந்திரமும்

நூறு சதவிகித

இயக்கத் திறம் கொண்டதில்லையாம்...

இதை முதலிலேயே

சொல்லித் தொலைப்பதற்கென்ன

பரவாயில்லை

ஆனாலும்

இந்த இயந்திரத்தின்

இயக்கங்கள்

வேறுவிதந்தான்

- 07/06/1990

எனினும், இப்படிக் கவிதை...

வெளிச்சம் தேட

முனையும் கசிவுகளை

விலங்கிட்டு

அடிமைப்படுத்தியவன் நான்...

அப்படியும்

அந்த நாட்களில்

சில கரைகள்

உடைந்திருக்கின்றன.

சில மட்டும்.

வெகுசில மட்டும்.

மதகுகளை தகர்க்கிற

அரிப்புகள் என்று

அந்த ஈர்ப்புகள்

நிர்ணயிக்கப்பட்டவுடன் 

கசிவுகள்

கரைபுரண்டு விடுகின்றன

என் 

அனுமதியில்லாமல்

அப்பொழுதும்

திரைகளினால்

தடுத்துவிட நான் முயன்றதில்லை

காரணம்

உங்களுக்கே தெரியும்

இன்று,

நிதர்சனப் புரிதல்கள்

நிரந்தரப் பிரிவுக்கே என்று 

நினைவுறுத்திப் போனாலும்

நிம்மதி 

தொலைந்து போகிறது

                                                                 கரைகளும்

                                                                 இற்றுவிட வேண்டுமென்றா

                                                                 விரும்புகிறாய்?

அன்பும்,

பாசமும் காதலுமாய்

காலம்

என் முதுகினில்

சுவடு மிதித்து போனது;

சுவடு தொட்ட போதெல்லாம்

அன்பும் காதலும்

திரும்பித் தொட

ஆசை வந்தது

                                                                  கரைகடந்த நீர்

                                                                  சென்றது தானே?

யாருக்காக

இந்தத் தவிப்புகள்...

ச்சே, தொடருமா

உறவுகள் என்னும்

இந்தத் தவிப்புகள்...

நினைவுகளை

நீட்டித்து நீட்டித்து 

கற்பனைகளில் 

சொரிந்து கொள்கிற

இச்சுகம்....

ஒளிப்புள்ளியைச்

சுற்றிச் சுற்றி

ஏகாந்தகாரங்கள்...

உட்புகுந்த

சில கிரணகற்றைகளும்

விரைந்து வலுவிழக்கும்

நிலைத்து

கலக்கும்

ஒளி தேடி ஒளி தேடி.

                                                             வெள்ளச் சுழற்சி

                                                             பழகியவனுக்கு

                                                             இன்பமோ?

                                                             இங்கு தவிப்பது யார்...

                                                             மற்றொரு வெள்ளத்தின்

                                                            குமுறல்களில்

                                                             இயைந்து போக

                                                             இங்கு யார், சொல்?

காரணம்

உங்களுக்கே தெரியும்.

சொல்ல வேண்டுவதெல்லாம்

முடிந்தானபின்னும்

முதல் புரியாமல்

மற்றொன்று.

அடர்ந்த மரக்கிளைகளின்

நெடுதுயர்ந்த கலப்புகளினால் 

தரைப்பாசிகள்

ஒளியற்று

மரத்தை யாசித்து

மரமேறும்;

மறைவு பூண்டு

ஒளிந்து வாழ்ந்த

ஒளிக்கற்றைகள்

தரையைத்தான் 

தேடிக்கொண்டிருந்ததாய்

பொய் புணரும் 

பாசிகளின் தேடல்

அன்றோடு முற்றும்

மற்றுமொன்று புதிதாய்...

                                                            ஒரு நதி பிரிந்த

                                                            இரு வெள்ளமும்

                                                            ஒன்றாய் வடிய

                                                            வேண்டுவதோ எங்கனம்? 

                                                            தடங்களும் தொலைவுகளும்

                                                            இலக்குகளும் இயைந்தவை அல்லவே?

இற்றுப் போகப்

போவதில்லைதான்;

கடந்து போக

பாதை உண்டுதான்;

துயில்வதற்குள்

ஆற்றி முடிக்க 

கடமையும் உண்டுதான்...

எனினும்...

                                                             போச்சு,

                                                             இவ்வளவு சொல்லியும்

                                                             இப்படி

                                                             கவிதை எழுதிக் கொண்டு....

- 21/04/1990

இன்னொருவன்

பகட்டு உடைகள்

பகல் வேஷங்கள்

இருட்டு நளினங்கள்

உதட்டுச் சாயங்கள்

குழு நீங்கி

முகம் கலைத்து

சூழ்ந்து நின்று

துக்கம் விசாரித்த

அரிதார மனிதர்களோடும் 

உண்மை பேசி

நிகழ்வு சிந்திக்கப்போன

அவனும்

நடிகனாகி போனான்

அவன்

அப்படியிருக்கவே குழு

ஆசைப்பட்டது

ஆணையிட்டது

பகட்டு ஆடைகளிலும்

பல்வேறு வேஷங்களிலும்

அவன் அழகாயிருப்பதாய்

எடுத்து காட்டியது குழு

அவன் நடிப்புக்கு 

சில நேரம் கைதட்டலும்

பல நேரம் கல்லெறியும்

கிடைத்தது

கைதட்டலும் கல்லெறியும்

குழுவே

ஆட்களை வாங்கி

நடத்தியது

நாடகத்துக்குள்ளும் நாடகம்

அவன்

நன்றாய் நடிப்பதாக

நம்பத் தொடங்கியிருந்தபோது,

குழுவின் கைதட்டல்

பலமாயிருந்தபோது,

அவன் பேச 

ஆசைப்பட்ட

உண்மைகளும் நிகழ்வுகளும்

நாடக மேடை படுதாவுக்குள் 

உறைந்து போய்,

அவ்வப்போது

அவன் சுதந்தர உணர்வுகளை

தீனக்குரலில்

விசாரித்து விட்டு

அடிக்குப் பயந்து

ஒளிந்து கொள்ளும்

அவன் நடிப்புக்கு

இவையெல்லாம்

தடையெனக் கருதிய குழு,

இந்தச் சின்ன சின்ன

தாகங்களை,

மாலையும் துண்டும் போட்டு 

விலைக்கு வாங்கும்

அவன்

நடிகனாகிப் போனான்

உண்மையும்

நிகழ்வும் பிறதொழிலும்

மறந்து போய்

நடிப்பே

உயிரும் உயர்வுமாகிப்

போனான்

 வேறொன்றரியாதுமானான்

குழுவோடு

ஒப்பந்தம் முடியும் காலம்

நெருங்கியது

முடிந்தது

மேடைக்குள்

நுழைந்த அவனை

முகம் தொட்டு

புறந்தள்ளிய

பல கைகளை

வெறிகொண்டு

விலக்கிப் பார்த்தபோது,

அங்கே

பகட்டு உடையிலும் 

உதட்டுச் சாயத்திலும்

பற்கள் மட்டுமே சிரித்த

புன்னைகையோடும்

உண்மை பேசி

நிகழ்வு சிந்திக்கப் போன

இன்னொருவன்

-08/03/1990

அன்பே நீ தேடுவது என்னையா?

நான் இதுவரை என் கற்பனைகளில் உன்னோடு தனித்திருந்திருக்கிறேன்

ஓராயிரந்தடவை உன்னிதழ்களில் கனவுகளில் முத்தமிட்டிருந்திருக்கிறேன்

இப்போழ்தும் கூட,

அவ்வப்போது என் வாசல் வெளியில்

உன் வரவை நான் உணர்கிறேன்

                  

அன்பே நீ தேடிக்கொண்டிருப்பது என்னையா?

உன் தேடலை உன் கண்களில் நான் உணர்கிறேன்

அன்பே, அதையுன் புன்னகையில் பார்க்கிறேன்

நான் தேடியலைந்தவை அனைத்தும், அன்பே உன்னிடமே

ஏனின்னும் என் கைகள் விரிந்திருக்கின்றன என கேட்கிறாயா?

அன்பே, நீயறிவாய் என்ன சொல்ல வேண்டுமென்று

உனக்குத் தெரியும் உனதெந்த வார்த்தைகளில்

இவனுயிர் வாழ்கிறதென்று

உன்னிடும் சொல்ல ஏக்கம் அடைகாக்கும்

ஆயிரம் சேதிகளும்...

அன்பே, நானுன்னை நேசிக்கிறேன்

உன் குழல்களினூடே கதிரொளியின் கோலம் காண

என் மனம் துடிக்கிறது

உன்னை அரவணைத்து நேசிக்க எத்தனை

இரவுகளிலும் பகல்களிலும்

நான் துடித்திருப்பேன்

சில போதுகளில், 

காதலினால் என்னிதயம்

பொங்கி வழிந்துவிடும் போல் உணர்கிறேன்

அன்பே, என்னால் இனி தாங்க முடியாது

என் காதல் நீ உணர்ந்தே ஆக வேண்டும்

ஆயினும்...

நீ எங்கிருக்கிறாய் எனத் தேடுகிறேன்

நீ என்ன செய்து கொண்டிருக்கிறாய் என்றும் நானறியேன்

எங்கேயோ,

தனிமையில் நீ வாடிக் கொண்டிருக்கக் கூடுமோ

என்றவெண்ணம் வதைக்கிறது

அல்லது அன்பே

யாரேனும் அங்கும்

உன்னை நேசித்துக் கொண்டிருக்கிறார்களா?

உன் நேசம் வெல்ல ஒரு வழி சொல், தோழி

இறுதியாகவும்

நான் சொல்வதிதுதான்

நானுன்னை நேசிக்கிறேன்

-05/03/1990

- லயனல் ரிச்சியின் 'Hello, is it me you are looking for?' பாடலின் மொழிபெயர்ப்பு 

முரண்களுக்கு

உடல் அழகால் ஈர்க்கப்படாத காதலிற்கு இணைப்பும் பிரிவும் வலியற்றதாக இருக்கும், இயற்கையாக.

விமர்சனத்துக்கஞ்சி படைக்கப்படுவது படைப்பன்று.

உன் இரசனைக்குட்படாத உன் படைப்புகள் உயரியதன்று.

உரிமை

அவளிடம் மிக நெருங்கிப் பழகுகின்ற, அந்தரங்கங்களை பகிர்ந்துகொள்ளக் கூடிய தகுதியோ உரிமையோ உடையவர்களுக்கு மட்டுமே உரித்தானது போன்று ஒரு நறுமணம் அவளிடமிருந்து கமழ்ந்ததாக தோன்றியது.

- 03/12/1989 

நாட்டின் எதிர்காலம்

சீறும், உலகை வெல்லப் பாயும் 

           சிங்கங்களே, அடக்க வியலா

வீறும் கொண்ட இளஞ் சமுதாயமே

          விண்ணை வளைக்கும் நம்பிக்கையும் 

மீறும் உழைப்பும் துணிவுள்ளமும்

         மிஞ்சும் இளைஞரைக் காணும்

பேறும் எமக்கிலையோ வென்றிருந்தேன்

          பாரத ஏறுகளை காணும்வரை

நமதருமை பாரதத்தை சூழ்ந்திடும்

        நயவஞ்சகர் தம்மிடம் தந்திடவே

உமதுள்ளம் பொறுத்திடுமோ - அன்றி

       உயிர் துடித்திடுமோ உடல் கொதித்திடுமோ

சமன்பாடு பரப்பிய எம்மாருயிர்

       சத்தியத்தாய் உயிரின்விலை என்ன என்ன

எமக்குள்ளே எம்மிளைய சமூகத்தினுள்ளே

       என்றும் நிலவும் ஒற்றுமையே

- 03/05/1984