ஒன்று

போலிகள் செயற்கையானவை
செயற்கை என்றும் போலி
ஒன்றுக்குள் ஒன்று
ஒன்றே ஒன்று

நகர்தல்

கால்களை
நிறுத்தி விட்டேன்
முன்னால்
நடந்து கொண்டிருந்தது
மனம்

Baraka - A Visual Experience!

Baraka!

Stunning compilation of visuals. The clarity and angles are breathtaking, indeed.

Extraordinary use of time-lapse and multiple exposure shots...

The director/cinematographer, Ron Fricke, and editors (three of them, one is Ron Fricke) have all revolved with a constraint of having to create an impact within two to three minutes, which seems to be the length of a theme...

Background score has fallen short of my expectations, however, to this brilliantly edited film.

Most themes are composed, in my opinion, with three basic movements.

a) the subject moves in the frame
b) the camera moves for compensating a still object and/or
c) fantastically, time moves!

As in the case of an aerial view of a canyon, night falls, dawn breaks, day lingers and dusk falls - all creating movement in an otherwise still frame. Fantastic!

In one memorable shot, a buddhist monk walks slowly entering the frame from left to light, clinging a bell...

The camera moves all of a sudden - along with him, in the same forward direction, at the same speed of his, in resonance with his rhythmic walk and bell's sound, creating an unbelievable effect...

The film, traversing through all spheres of human life in almost all habited parts of world, places few important inferences for me.

• Basic human emotions such as love and hunger are most memorably expressed in similar fashions
• Poverty and seeking solace with either fellow companionship or in religion (often mistaken for spirituality) are universal
• All world religions, without any exception, tend to keep people entrenched in religious rituals. Shots describing massive temples, synagogues, mosques and churches all testify that. They create an awe in a 'small' man invoking obedience and allegiance
• Finally, nature is and should be the true religion, which is omnipresent, majestic, still guiding and feeding the humanity

நிறம்

திருப்பும்
அந்த கைகள்
அறிந்தவை
அறியாது
விரல் நீட்டி
என் முகம்
தேடிச் சிரிக்கும்
மழலை

Batam with My New Olympus E450!

நகரம்

குளிரூட்டியை காரணமாக்கி கதவையும் சன்னல்களையும் இறுக்கி அடைத்து படுத்திருந்த போடும் உறக்கம் வரவில்லை அன்றொரு நாள். யோசித்து கொண்டே இருந்தேன். அறையினுள் இருள் கண்களுக்கு பழகிய பின் தான் தோன்றியது இரவின் இருள் இருளாக இல்லை என்று.

சிறு வயதில் விளையாடி முடித்து வீடு திரும்பி கை கால் கழுவி உணவருந்தி தாயிடம் கதை கேட்டு பாய் விரித்து படுத்தவுடன் தாய் விளக்கை அணைத்ததும், அந்த எளிய சிறிய அறைக்குள் வந்து பரவும் இருளின் வெம்மையை என்னால் இன்றும் கண் மூடி நினைவுக்குள் சேகரிக்க முடிகிறது. கண்களை அழுத்தும் அசதிக்கு கூடுதல் சக்தி தந்தது அந்த இருட்டு.

விளையாட வெளியே தெரிவில் சென்றாலும் குழல் விளக்குகளின் அடியிற் தவிர எங்கெங்கும் இருள் காத்திருக்கும், பற்பல கதைகளும் ஆட்டங்களும் அச்சங்களும் மறைத்து வைத்தபடி.

முழுபரிட்சை (ஆண்டிறுதி தேர்வு) விடுமுறைகளில் பாட்டனின் கிராமத்திற்கு சென்ற நினைவுகளிலும் இருளின் ஆதிக்கம். சுற்றிலும் வயல்கள் மணம் பரப்ப அச்சத்திற்கு நடுவே இருந்த பாட்டனின் வீட்டு முற்றப் பரப்பில் தான் படுக்கை. உணவுக்கு பின் ஒரு கதை, வறுத்த கொள்ளோ, கடலையோ கருப்பட்டி கடுங்காப்பியுடன் முடித்ததும் விளக்கணைத்து வானம் பார்த்து படுத்தால்....

திடீரென்று ஒரு மாபெரும் சாளரமே திறந்துகொண்டார் போலிருக்கும். கோடி கோடிக்கணக்கான விண்மீன்கள் நம்மைப் பார்த்து கதை பேசி படுத்திருக்கும் அந்த வெளியில் நம்மை சுற்றி அழுத்திய இருளின் அடர்வை அதன் பின்னர் நகர வாழ்விற்கு நகர்ந்த பின்னர் நான் உணரவில்லை.

நகரமயமாதலின் இன்னபிற அழுத்தங்களினூடே, காதலும் கலவியும் பிடிப்பும் அடர்த்தியுமற்று இருப்பதற்கோர் காரணம், இருளின் அடர்த்தியும் குறைந்ததே என்று நான் சொன்னால் நீங்கள் மறுக்க மாட்டீர்கள் தானே?

Letters to Jeyamohan - 6

அன்புள்ள ஜெயமோகன்,


நீண்ட நாட்களின் வேலைப்பளுவிற்கு பின் 'முறையீடு' பதிவைப் படித்தேன்.

அலங்காரங்கள் ஏதுமற்ற, சொற்கள் உணர்வின் வெளிப்பாடுகளை சிதைக்காத, மிக நுண்ணிய ஆனால் மிக நேரடியான, அது, அதை பதிவு அல்லது கட்டுரை என்றெல்லாம் குறுக்க முடியாத, ஓர் உணர்ச்சி...

பொதுவாக பிறவுயிர்களின் அவலம் கூறும் எழுத்துகளில் தன்னேற்றம் ஒரு தடையென மாறி விடுவதுண்டு. அநாதரவான அந்த உயிரின் நிலை ஏற்படுத்த வேண்டிய உணர்வழுத்தம், சுய விவரனையிலோ கழிவிரக்கத்தினாலோ பின்னுக்கு தள்ளப்பட்டு நீர்ப்பதுண்டு.

முறையீட்டில் அது மிக இயல்பாக உருபெற்றிருக்கிறது. காரணம், எவ்வித உடன்பாடுகளும் மறுதளிப்புகளும் இல்லாமல், எந்த கற்பிதமும் இல்லாமல் அந்த உயிரின் வலியை உங்களால் உணர முடிந்திருக்கிறது.

பரிபூரணமாக கைவிடப்பட்டவனின் அழுகையைப் போல இந்த உலகத்தின் அத்தனை அழகுகளையும் இன்பங்களையும் ஒருசேர அருவருப்பாக்கத்தக்க வேறொன்று இல்லவேயில்லை. வேதம் கூறும் மகா வாக்கியம் போலொரு உண்மை. நாம் வாழும் வாழ்க்கையும், அனுபவிக்கும் இன்பங்களும், இடும் போட்டிகளும், கொள்ளும் தந்திரங்களும், இத்தகையதோர் கணத்தில் நம்மை கடையனிலும் கடையனாக உணரச் செய்கின்றன.

சுடர்மிகும் அறிவின் விளைவாய் ஒருபுறம், உயிர்களின் மீதான காதலும், மறுபுறம் மூளையின் கூர்மையை மழுங்கச் செய்ய வேண்டும் ஏற்புகளும்...

ஆனால், எத்தகைய உணர்வையும் சித்திரமாய் வடித்து விடும் வல்லமை வரப் பெற்றவனுக்கு முறையீடுகளும் ஓர் ஓவியவெளிதானோ?

இதயம் தொட்ட பதிவிற்கு மிக்க நன்றி,

வணக்கத்துடன்
சரவணன்
சிங்கப்பூர்