கண்கள் எரிய
பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்
வெளியும் இருளும்
கலங்கிக் குழம்பி
வண்ணங்கள் மறைந்து தோன்றி
வடக்குவான் ஒளித்திரையின்
நினைவையழிக்கும்
குழப்பச் சித்திரம் போல்
நிறமற்ற நிறம்
ஒளியற்ற ஒளி
தெளிவைத்
தேடவும் தோன்றா
சுயஅழிவின் கவர்ச்சி
திரைவிலக்கி இருள்கூர்ந்து
ஒற்றைச்சுடர் ஒளிர்வில்
நிலைக்கக் கண்டேன்
ஒரு சுடரின் பிறந்த சுடர்
ஓராயிரம் சுடரூட்டுதல்
உயர்வன்றி வேறென்ன
No comments:
Post a Comment