பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளியாகியிருக்கும் கவிதை - 'இருண்மை'  

http://padhaakai.com/2015/10/11/irunmai/

இருண்மை

கேட்கப்படாத கேள்வியொன்று
நெய் குறையும் தீபத்தின்
சுடர் போல்

வளி கொண்டு அணையலாம்
ஆயினும்
இன்னும் கேட்கப்படாத கேள்வியின்
ஆன்மா
அங்கேயேதான் உறைகிறது

பிறிதொருகணம்
எனவொன்றில்லை

இறவாத அக்கேள்வியுடன்
தனித்து
அச்சுடர் நோக்கி
அமர்ந்திருப்பதில்
இடரொன்றும் இல்லை

அறிந்தது கொண்டு
அறிந்ததை அளத்தல்
இல்லாதது கொண்டு
இருப்பதை உணர்தல் போலும்

சுடரின் நுனி
துடித்தல் போலன்றி
தவித்தல்
எனவுணர்வதிலும்
இல்லை இல்லை
எனுமொரு நிலை
இல்லை இல்லை

கரைதலென்பதென்ன
இல்லாமற் போவதா
இன்னொன்றாய் இருப்பதா

வெற்றிடம் முழுதும்
நிறைந்து பெருகி
எனவொன்றில்லாத
பிறிதொருகணத்தில்
வழிந்தோடி வெற்றிடமாகி
இன்மையும் இருப்பும்
கரைதலென்பதென்ன
இல்லாமற் போவதா
இன்னொன்றாய் இருப்பதா

சுடரணைந்த இருளுக்குள்
தனித்தவொரு கேள்வியும்
சற்றுமுன்
வேறொன்றாய்
இருந்த ஒளியும்

இன்மையின் எண்

இறந்து விட்ட நண்பனின்  

கைபேசி எண்ணை 

என்ன செய்வது 

அழைப்பே வராமல் 

ஆயிரம் எண்கள் 

இருப்பினும் 

அழித்தாக வேண்டிய கட்டாயம் 

வேறெந்த எண்ணுக்கும்

இல்லையே  

கைபேசித் திரையில் 

அடுக்கடுக்காக நகரும் 

பெயர்களில் 

நண்பனின் பெயரும் 

படமும் எண்ணும் 

துணுக்குறாமல் 

கடந்து செல்ல முடியவில்லை 

நானழைக்க முடியாமலும் 

அவனழைப்பை எதிர்நோக்க 

இயலாமலும் 

துயருறும் இந்நிலையை 

நீங்களெப்படி 

எதிர்கொள்வீர்கள் 

அழித்துத்தான் ஆகவேண்டுமா 

அந்த எண்ணை

 

இருந்தால்தானென்ன 

அடிக்கடி 

இருப்பின் திடுக்கிடல் 

தரும் வலியோடு 

இன்றிரவு

இன்றிரவு போரின்
முதல் அணு ஆயுதம்
என் நகரில் விழுந்து விடலாம்

கடல் கொண்டுவிட்ட
நகரங்களில்
ஒன்றாக அது
ஓரிரவில் மாறி விடலாம்

விஷ வாயு வெளியேறி
உயிரோடு கண்களையும்
இழந்து விட்ட
இடுகாடாக உருமாறி விடலாம்

குறைந்த பட்சம்
நான் வசிக்கும்
அடுக்கு மாடி குடியிருப்பு
நிலநடுக்கம் ஏதுமின்றி
சரிந்து விடலாம்





நிலைமைக்கு தக்க
முதல் பக்கத்திலோ
மூன்றாம் பக்கத்திலோ
வரப்போகும்
என் நகரின் விவரணையோ
அன்றி என் படமோ
வாசிக்கும் நானின்றி

Company OTS to Hong Kong

Singapore 50 - A Few Snaps Around

ஹாங் காங்கின் அயல் நாட்டு வேலைக்காரி

அன்றொரு ஞாயிற்றுகிழமை
நூறாயிரம் ஆயிரம்
நாடும் வீடும் மறந்த
இல்லப் பணிப்பெண்டிர்
உலகாண்ட விக்டோரியா பேரரசியின்
பேர் தாங்கும் பூங்காவிலும்
சாலையோர நடைபாதைகளிலும்
கூடும் நாள்

வண்ணங்கள்
உடைகள்
ஒப்பனைகள்

சரசங்கள்
உரசல்கள்
பூசல்கள்
உறவுகள்

நின்றும் அமர்ந்தும்
படுத்தும் நடந்தும்
பேசியும் எதையோ
தேடியும்


















தீராத பார்வைகள்
ஓயாத தவிப்புகள்

அத்தனையும்
வெட்ட வெளியில்
காட்சிப் பொருளாக

அத்தனையாயிரம்
உடலங்களின்
ஒன்றிணைந்த
உணர்ச்சிக்குவியலும்
நடைபாதை குப்பைகளூடே
ஒரே பெரும்
முலைச் சுரப்பாக
யோனி கசிவாக
விழி நீராக