பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை:

நிறப்பிரிகை: நான்கு - துய்யம்

https://padhaakai.com/2016/06/01/pale-white/

நிறப்பிரிகை: நான்கு - துய்யம்

இறையின் முன் 

கரைந்தொழுகும் கண்ணீர் 

 

இரவும் விடியலும் 

இல்லாதோரின் 

எதிர்நோக்கல் 

எளிமையின் திறப்பு

சாதனையின் உச்சம் 

எதுவும் அறியாத 

எதுவும் நிறையாத 

எதுவாகவும் இல்லாத 

எதுவாகவும் உருமாறும்  

உன்னதம் 

துய்யம் 

நிறப்பிரிகை: மூன்று - மரகதம்

நீர்தேடி 

வேர் நீளும் 

ஒளியாசித்து 

மரமேறும் 

சந்ததி நீள 

விழுதிறங்கும் 

நீரின்றி கருகினாலும் 

ஒரு துளி விழலை 

நினைவிற் பொதித்து 

பெருகிக் கொள்ளும் 

போர்த்திப் புரந்து 

புரண்டு கொடுத்து 

கலைந்து தாங்கி 

கிளைத்து எழுந்து 

உழைப்பொன்றே கருதி 

உயிரீயும் 

மகிழ்வொன்றே கருதும் 

மரகதம்

பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை: நிறப்பிரிகை: மூன்று – மரகதம்

https://padhaakai.com/2016/05/22/emerald/

நிறப்பிரிகை: இரண்டு - நீலம்

விரி வானை 

விஞ்சும் 

மனிதத்தின் 

மனவிரிவு 

கைவிரல் பற்றி 

படர விடும் 

நம்பிக்கை 

அமைதியற்ற உயிர்

காத்து நிற்கும் 

விடியற் கீற்று  

கூரை

தாங்கிப்பிடிக்கும் தரை

சூழவமைந்த குடில் 

அகண்டவெளிப் பெருக்கு

அகத்தமைந்த ஞானச்செருக்கு

பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை:

நிறப்பிரிகை: கவிதை இரண்டு - நீலம் 

https://padhaakai.com/2016/05/15/blue/

நிறப்பிரிகை கவிதைகள்: ஒன்று - சியாமளம்

அடர் 

ஆதி வெம்மையினின்று 

ஒழுகி வந்த   

ஒற்றை முலையமுதம் 

ச்யாமளம் 

கனவின் ஆழம் 

அறியமுடியாஉன்னதம் 

பேதமறியா  

அந்தக உலகின்  

அந்தமில்லா வாஸகி

சியாமளீ 

இன்னும் பின்னும் 

தேடியடைய 

விழையும் கருக்கூடு 

ஆடி அடங்கும் புலன் 

சாயும் மடி ச்யாமளம்

பதாகை மின்னிதழ்

பதாகை மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை:  ச்யாமளம்
https://padhaakai.com/2016/05/08/maternal/

தேவதைகளின் இன்றைய களம்

பலிகளம்

தயாராகி விட்டது 

களமெழுதி திரையிறக்கி 

வண்ணமும் சுண்ணமும் சார்த்தி 

நான்மூலைகளில் 

தீபமும் தூபமும் பொருத்தி 

கொட்டும் முழக்கும் கூட்டி 

பலிகளம்

தயாராகி விட்டது 

அம்பும் வில்லும் 

வாளும் சூட்டி 

இளித்தும் அழுதும் 

இன்முகம் காட்டி

கனலென எரியும் 

கண்கள் உருட்டி

காற்றில் நடிக்கும் 

உடைகள் பூட்டி 

பெருந்தெய்வங்களும்

குறுந்தேவதைகளும் 

களமாடும் நியதி 

கூடி வருவன தனித்து 

ஆடி வருவன 

என 

அவையனைத்தும் 

இந்தக் கதிர்மங்கும் 

அந்தியில் 

களம் வந்து சேர்ந்துவிட்டன  

விடியும் வரை அல்லது 

பலிகள் விழும் வரை 

சந்நதம் அடங்காதாடும் 

அவை 

பெரும்பலிகள் 

கொள்ள வேண்டி 

சினந்தவை இணைவதும் 

கூடியவை பொருதுவதும் 

காத்திருக்கும் பலிகள் 

கண்முன் நிகழ்வதுமோர் 

ஆட்டமே 

யாசித்தல் போல் கையேந்தும் சில 

அபயஹஸ்தம் காட்டும் சில 

உரத்த பாவனைகளில் 

மறைந்து கொள்ளும் சில 

முஷ்டி மடக்கி 

காற்றில் சமர் புரிந்து 

பலிகளை மகிழ்விக்கும் சில 

எனினும் 

கவலை வேண்டாம் 

குழம்ப வேண்டாம் 

தேவதைகளின் தெய்வங்களின் 

தேவை ஒன்றே 

களம்புகக் காத்திருக்கும் 

பலிகளின் 

சித்தத்தின் உறுதியை 

அவ்வப்போது சோதித்துக் 

கொண்டே ஆடுமவை 

பலிகள் 

ஒருநொடி 

கண்கிறங்கி 

உணர்வு மயங்கி 

சிரம் சாய்ந்தால் 

துள்ளிப் பாய்ந்து 

முதற்பலி ஏற்கும் 

துடிக்கும் தாளம் 

துவளா ஆட்டத்திற்கும்

தடுமாறும் பிரக்ஞை 

நிலைதவறும் சித்தத்திற்கும் 

இடையில் 

காத்திருக்கிறது

இந்த பலிகளம் 

அவை ஆடும்

அந்தக் களம் காத்திருக்கும்

சித்தம் சோரும்வரை

தாவர வாழ்க்கை

என் குணங்களை 

யாவரும் அறியும்வண்ணமே 

வைத்திருக்கிறேன் 

விருட்சம் தன் 

அத்தனை இலைகளையும் 

கதிரொளிக்கென 

விரித்தே 

அடுக்கியிருப்பது போல் 

பழகுமிடம் தோறும் 

பகை பொறுத்து 

பண்பருளும் 

விவேகம் 

விதிக்கப்பட்டிருக்கிறேன் 

கரியமிலம் உண்டு 

உயிர்வளி தருதல் போல் 

வேரோட்டம் போலவே 

பசை தேடி 

போராட்டம் 

பட்டையைச் 

செதுக்கினாலும் 

சுரத்தல் கூடும் 

பால் மரங்கள் போலும் 

சேதம் சகித்தல்

 

ஆறிலொன்று குறைந்தால் 

ஆகாதா என்ன 

நிர்ச்சலனம்

அவளின்
ஒவ்வொரு இமை அசைவுக்கும்
பதறியபடி
அமர்ந்திருக்கிறேன்

இருவருட நோய்மையின்
இறுதியில் ஈன்றவள்

என்னையே நான் பார்ப்பது போல்
என்னை அவள் நோக்குகிறாள்

வலியினூடான பயணம்
வரைந்த நிரந்தரக் கோடுகளன்றி
வேறற்ற அழகிய முகம்

பிடித்திருக்கும் கரத்தின்வழி
ஏதோவொன்று
நழுவித்தொலைவது போல்

வயிற்றினின்று இறங்கி
முலையருந்தி
இடுப்பிலமர்ந்து
மடியிலுறங்கி
தோளிற்கரைந்து
கைபிடித்து
அமர்ந்திருக்கிறேன்
அவள் அயரவென்று

கடந்து போகும்
அளக்கவியலா ஒவ்வொரு நொடிக்கும்
அவள் கைவழி என்னுள் கூடும்
அமைதியின்மை

துடிக்கும் இமைகள்
வலியால் துடிப்பன
எனுமோர்
சலனம் கடந்து
ஓரிமைப் பொழுதில்
துடியா இமைகள்
திறந்தே அமையும்
என்னுள்ளும்
அந்த அறையுள்ளும்
நிர்ச்சலனம் நிறைத்து

யாரும் இறங்கா நிலையம்

கூரை நடைபாதை 
கற்குவியல்கள் 
இருப்புப் பாதை என எங்கும் 
உதிர்ந்த சருகுகள் 

நிறம் மங்கிய 
நீர்வண்ண ஓவியம் 
போலொரு 
களைத்த பொலிவு 

இற்றது போல்வன 
எனினும் 
இறாது நிற்கும் 
நிலையத்தின் 
மரவரிகள் 
ஒரு நூறு 
நினைவுகளின் மௌன சாட்சிகள் 

அவ்வப்போது 
பாதை தேய்த்து 
சலிப்புடன் பெருமூச்செறிந்து 
வந்து நின்று 

பொருமலுடன் 
நீர் சிந்தி 
வேண்டா வெறுப்பாக 
கிளம்பிச் செல்லும் 
புகையற்ற வண்டி தரும் 
கிளர்ச்சியின் 
குற்றவுணர்வுடன் 
இரவில் தனித்திருக்கும் 

பகிர்வுகளில் 
பேதமேதும் 
பாராட்டுவதில்லை 
இருப்புப் பாதையோரம் 
இன்று முளைத்த 
எருக்கம்செடிக்கும் 
நடைமேடையின் 
நடுவீற்றிருக்கும் 
முரட்டு அரசுக்குமிடையே  

செல்லமாய் வருடி  
செந்நிறப் புழுதியை 
வீசியடித்து கழுவும்  
எத்தனையோ மழைக்காலங்களில் 
ஒன்றைக் கடந்து செல்ல 
இன்று காத்திருக்கும் 
உடலம்

பதாகை இணைய இதழில்...

பதாகை இணைய இதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை:

http://padhaakai.com/2016/03/06/nobodys-station-saravanan-abi/

தினமும் தினமும்

உதறும் உடைகளில்

ஆயிரம் அட்டைகள்

வீட்டின்

பின்புற வழிமுழுதும்

செழித்துப் பிணையும்

நாக்குப் பூச்சிகள்

கனவின் திரையில்

நெளியும் துல்லிய சலனம்

திடுக்கிடாமல் எழுந்தமர்ந்து

உதற வேண்டியதையும்

உட்கொள்வதையும்

எண்ணித் துணியும்

தெளிவும் திடமும்

வேண்டும் வேண்டும்

தினமும் வேண்டும்

இருவர்

கருவறையின் இருட்டில் 

குறைபட்ட கையிறக்கி 

குருட்டு ஈயை 

காப்பாற்றி மகிழ்ந்தார் 

தேவன் 

பல்லிக்கு 

படியளப்பதெப்படி என 

கவலையில் மூழ்கினாள் 

தேவி 

திரிபுரமெரித்த தேவன்மாரும் 

பழத்துக்கு பிள்ளையை 

பரிதவிக்கவிட்ட தேவியரும் 

நிறைந்த இப்பூவுலகில் 

இப்படியும் இருவர் 

காலமருள்

இலைகள் விழுந்து சருகாவதிலும் 
சருகாகி காற்றில் வீழ்வதிலும் 
நியதிகள் எங்கும் மீறப்படாதபோது 

கதிர்க்கற்றைகள் நிறம் தேய்ந்து
சுடர்  அடங்கி அணைந்தாலும் 
ஒற்றை விளக்கின் திரியிழுத்து 
இருளின் கருமையில்  இணைந்தாலும் 
புலரியின் பொலிவு குறைபடாதபோது 

சொற்களின் குறைவில் பிறந்தாலும்  
மிகுசொல் சேர்ந்து நிறைந்தாலும் 
கவிகளின் வீச்சு கறைபடாதபோது 

அலை வீசி ஆர்ப்பரித்து
கரை தாண்டி சென்றாலும் 
கால்தடவி கலம்தாங்கி 
கட்டுக்குள் நின்றாலும் 
ஆழியின் அற்புதம் புரிபடாதபோது

அனைத்தும் ருசிக்க
அனைத்தும் புரிய
அனைத்திலும் இழுபட
அனைத்திலும் இழிபட

நான் 
காத்திருப்பதில் தவறென்ன?

பதாகை-யில் கவிதை

பதாகை இணைய இதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை - காலமருள்

http://padhaakai.com/2016/01/24/kaala-marul/

அற்றது கேட்கின்

குறுகித் திணிந்த
முடியா துவாரம்

பத்திரம் தேடி
நுழைய வேண்டுமொரு யோனி

ஓயத் துரத்தும்
அருவங்கள்

விழுந்தும் தீரா
இருளடர்ந்த ஆழம் 

கால்கள் தளைத்தும்
படுக்கை நனைக்கும் நனவு 

சளைத்து அறும்
உடலவயங்கள்

தொடவியலா முலைகள்
விழித்து எழினும் அதே

திணை மயக்கம்

நாட்காட்டியில் தாள்கள் கிழியும் சத்தம்

நொடிகள் கழியும் சத்தம்

யன்னலின் வெளியே

நிறம் மாறி மாறித் தோன்றும்

இரவின் வெக்கையும்

பகலின் மழைஈரமும்

வாழ்வு என்பதும்

நகர்தல் என்பதும்

அர்த்தமற்ற ஒலிக்குறிப்புகள்

சருகாகவும் தளிராகவும்

மிக மென்மையாக

மிக மிக அமைதியாக

உதிர்த்துக் கொண்டிருக்கிறது

காலம்

திறந்தே கிடந்தும்

யாரும் நுழையா

இக்கதவுகள்

திங்களொரு முறை

தோன்றும் மகனோ மகளோ

வருவது கூட

அசையா கதவுகளின்

மன்றாடலின் பேரில்

அசையா நாற்காலி அஃறிணை

அசையா கட்டில் அஃறிணை

அவற்றினூடே

உயிர்ப்புடனொரு

நாட்காட்டியும் கடிகாரமும்

பதாகை  மின்னிதழில் வெளிவந்திருக்கும் கவிதை: திணை மயக்கம்

http://padhaakai.com/2015/12/09/exotica/