Showing posts with label Music. Show all posts
Showing posts with label Music. Show all posts

Sunday, October 14, 2012

Ilaiyaraja - The Composer Par Excellence

Haven’t we all seen enough farcical interviews with celebrities, dishing out the same archaic questions with formulaic patterns and clichéd expressions? Have we not wondered on the credibility and the preparedness of the interviewers? On why interviews can’t be more thought provoking? On why can’t, instead of being superficial on issues or delving on only the laurels of the interviewee, the interaction be honest and bring out the unknown secrets of the accomplished who is sitting across the table?

I have seen scores of such empty conversations laden with empty euphemisms or stage-managed outpouring of emotions. This is so true, especially with Indian filmdom and more so in the Tamil filmworld.


In previous interviews of Ilaiyaraja, as always is the case, questions were asked by lesser mortals on how he wrote that score or this; how he met that director or this musician; how he felt about that success or this failure.

None had ever moved closer to the man’s genius or for that matter ever attempted to unravel the mystery surrounding his working style, thought processes in writing music and only felt too enamoured to unfacade his philosophical utterances. 


Till I saw Gautam Vasudev Menon’s interview with Ilaiyaraja in the pretext of Neethaane En Ponvasantham’s audio launch, this remained so true that I started watching this interview with oh-no-not-again feeling.

I was wrong. Pleasantly so.

The interview, which lasted 45 minutes in all, was refreshing, eloquent and was a well-planned search of Ilaiyaraja’s musical philosophy.

All that I had longed to know about his creative process, his comfort zones and his understanding of music and its creation was queried by Goutam.  Goutam was a class act in the process, equal in task, in the unnerving presence of Raja and deftly stayed clear of the 'throw-you-off-the -guard' philosophical expressions of Raja.

The thoroughness of Goutam’s seemingly questionnaire (though he never looked at one), stemmed from the fact that he is an accomplished writer himself. His eloquence was to the fore when his questions, even when they were long and were about complex themes, as it was clear and precise in argument too. His style was not flowery, not rustic and not at all adulatory.

Raja, on the other hand, was relaxed, welcoming and approving of Goutam’s searching questions. It was as though he was waiting for such a moment to happen and was ready to share his understanding of music and its creation. Surprising, as Raja is known for his uninteresting interviews where he usually turns out to be a nervous man, always ready to jump at a discordant note or return back to his disarming philosophical reverse questioning mode.

Probably the rarity of the musical score of Neethaane En Ponvasantham, as he admits, did the trick.

Raja’s thought process in creating music

There are certain elements, which he describes as his basis while writing music, while Goutam asks him pointedly about the thought process.

“I need to be true to myself first”, says Raja and continues, “I should not fall into any fixation that a given director needs/deserves this music”. This, I feel, has more toward his equality and commitment to all the directors with whom he had worked - irrespective of their merits, and towards his own creative conviction. He further elaborates that he should not have any motivation while he starts writing the music! 

A very deep observation.  Best understood by a factual expansion of his first statement - which he does not show any emotion to the cast, crew or budget or to any other extraneous parameters but is only commissioned on the theme and what it demands from him.

“Music should happen on the spot; at that moment”, he says, an often repeated system of Raja, this time with an analogy. “A sculpture transforming at the hands of the sculptor, freezes in time when it attains its finality. It stays that way for centuries to come; music should happen and it happens to me thus. It has to flow spontaneously”.

Discerning the Discipline and Dedication in Music Creation

When Goutam admits that his understanding of music was defined by Raja’s songs through his youth, he also mentions that he was hesitant to approach the man with whose music he grew up with. He was only waiting to attain a stage (after 12 successful films) when Raja would feel comfortable working with a him, now a seasoned creator, a successful one with a reasonable music-to-visual sense.

 “The creation and presentation of NPV’s (Neethaane En Ponvasantham) music is a new experience to me; it has never happened to me with anyone…” was what Raja says - a very strong statement for a man whose career had spanned more than 36 years and with scores for over 950 films.

“I know the dedication of the musician to his instrument; I also know how it should sound when a group of musicians play a single note in unison,” defining the musical discipline, which he is often feared for.

The Process of Writing Music

Raja’s method of writing scores is self-balanced, he says. The aural volumes of different instrument sections are built into the score and hence the engineers do not need to balance the volumes after the recording. He further explains that as he writes the score, he decides, again spontaneously, which instruments groups need to be engaged at which point, and how many instruments are needed in each group. It was amazing when he said that for a certain song in NPV he had originally written the music for 12 string instruments but on inspecting the recording theatre, he had to cut down on the number of violins to engage as he felt so many would sound harsh.

Musical Genre of Neethaane En Ponvasantham


“I realized that I am capable of writing this kind of music after I finished writing this…” said Raja. He and Goutam discuss about how the Hungarian conductor and the British musicians and engineers, while working for the NPV album, had said that the music was not western classical music nor could it be classified as Indian music.

“Watch out for this new genre of music, Goutam. This sounds new. And this is Raja’s music” was what the conductor from Budapest had said. “This is world music and you cannot name it”, should have been nostalgic to Raja’s ears who had called his first non-film album, ‘How to name it?’ 25 years ago.

Differentiating between Similar Situations and Creating New Musical Scores – Avoiding ‘Musical Intention’

How does he differentiate between what to offer for a specific situation –even when he had to listen to hundreds of directors demanding thousands of tunes for romantic scenes? How had he ensured that he delivered a different sounding song every time?

Here is where the mastery, the unbelievable precision and the razor-sharp memory weigh in. While writing the score, he says he could realize whether the incumbent tune resembled any of his other tunes. What results is a spontaneous rendering of an alternative tune. “There should be no intention” he says.

The Musical Journey

“How can I define? I have lived my life. I followed it, committed mistakes, learnt from them and disciplined myself”, Raja muses. Philosophically, he states that, “Raja is dead. I am lost. How can I bear myself praising myself? Haven’t I learnt only this much? With all my limitations, I do not know how my composition pours out as music. The moment I could decipher that mystery, I will stop”.

Resonance with the Masses

Thousands everyday listen to his music. He has provided solace and happiness tomillions through his compositions. How does he see this contribution?

A wonderful analogy then flows from the Maestro. He uses the ‘Alpha Rhythm’ principle which states that one of the two instruments, placed close to each other, will resonate in accordance, when the other is strung – if both are in tune.

He, another rarity of this interview, muses, “In the beginning (of my career), I used to wonder. After the success of Annakili (his first film 36 years ago), I used to ask myself - why do the masses like this music? Why do they accept that this is good? I have not canvassed them. I did not persuade them to listen to my music. Yet why are they loving this?

In a profound statement, Raja then declares that that was not him who made the millions happy by providing the music. It was the people who have made themselves happy by identifying themselves with his music. His music was theirs. They were already attuned and his music touched that right concordant note.

Profound indeed. And brilliantly presented.

Legacy of Raja’s Melodies

Signifying the anguish of many original creators who feel that the current generation is often fed with lesser music – living the short-lived life purely by the packaging and by the different sounding recording, Goutam felt that ‘this (Raja’s) is music; this is classic; and this is style. This should be taken to the younger generation. In a bold new sound, Raja's melodies, as heart and soul, will be the new music of the new generation.’

“I want to talk to them. Interact with them. I want to reach out to the people and pass my experience to the future generation”, Raja’s statement concludes as the well-choreographed interview draws to a close.

I could see that it was Goutam’s easy approach which made the great man reveal so much about his beliefs and processes. The interview, I am sure, would have been a first for Raja too, as he often emphasizes about the uniqueness of NPV's music and about its creation process.

Kudos to Goutam Vasudev Menon!

Sunday, October 16, 2011

இளையராஜாவின் 'வானம் எங்கே மேகம் எங்கே'

இளையராஜாவின் இசை ஓர் அரிய ஞானம் போல். எது எப்போது தேடி வர வேண்டுமோ அப்போது வரும். எப்போது வரும், வர வேண்டும் என்று யாரும் சொல்லி விட முடியாது.

இந்த ஞானம் எனக்கு மிகச் சமீபத்தில் தான் வாய்த்தது.

அந்த நிகழ்ச்சியை சொல்கிறேன்.

பிறந்ததிலிருந்து (நான் பிறந்ததை சொல்கிறேன்) ராஜாவின் இசையோடு தான் வாழ்ந்து வருகிறேன். அன்னக்கிளி தொடங்கி இப்போதைய 'குன்னத்தே கொன்னைக்கும்' வரை அவரின் பாடல்கள் இல்லாமல் என் காதல்கள், நட்புகள், துக்கங்கள், இழப்புகள், வரவுகள் எதுவும் இருந்ததில்லை. 

எத்தனையோ நல்ல பாடல்களை (உருப்படாத படங்களினால்) கேட்கத் தவறி, மிக பிற்பாடு கேட்டதுண்டு. இன்னும் கேட்காத சில பாடல்கள் இருக்கக் கூடும். நம்ப முடியாத பல சந்தர்ப்பங்களில் அவற்றை தேடி அடைந்திருக்கிறேன். 

ஆனால் 'நெஞ்சிலாடும் பூ ஒன்று' என்ற படத்தில் வரும் 'வானம் எங்கே மேகம் எங்கே' என்ற பாடலை இந்த மாதம் நான் கண்டடைந்த போது ஏற்பட்ட மகிழ்ச்சி கரை காண முடியாதது. 

கர்நாடக சங்கீத ராகங்களில் அமைக்கப்பட்ட ராஜாவின் பாடல்களை தேடி கொண்டிருந்த போது இந்த வைரம் சிக்கியது. அமிர்தவர்ஷிணி ராகத்தில் அமைக்கப்பட்டு, ஜானகி - ஜெயச்சந்திரன் பாடிய பாடல். முதல் முறை கேட்ட போது எப்படி இத்தனைக் காலம் இந்தப் பாடலை கேட்காமல் பிரிந்திருந்தோம் என்ற எண்ணம் ஏற்பட்டது. 

மீண்டும் மீண்டும் கேட்க, ராஜாவின் இசை ஓர் அரிய ஞானம் போல என்ற தெளிவு தோன்றியது.

அப்படி என்ன விசேஷம்?

நான் முன்பொரு பதிவில் கூறியிருந்தது போல், ராஜாவின் பல அருமையான வெற்றி பாடல்களில் ஒரு கிரியேடிவ் ரஷ் இருக்கும்; சில பாடல்களில் மட்டுமே மிக மென்மையான நிதானம் கூடும். 'வானம் எங்கே மேகம் எங்கே' அப்படியொரு பாடல்.

பல்லவி, இரு சரணங்கள் மற்றும் இரு இடையீடு இசைக்கோர்வைகள் அனைத்தும் மிக மென்மையாக, மிக நளினமாக மிதக்கின்றன. ஆரம்பம் பேஸ் கிடாரோடு ஆரம்பித்து ஒவ்வொரு இசைக்கருவியாக சேர்ந்து வேறொரு தளத்திற்கு போக ஆரம்பிக்கும் போது, குழுவின் கோரஸ் சேர்க்கிறது. 

கவுன்ட்டர் பாயிண்ட் உத்தியில் இசைக்கப்பட்டது என்று தோன்றும் வண்ணம் அந்த கோரசுடன் ஜானகி லீடில் சேர்ந்து பாட, பாடல் மெதுவே எடை குறைந்து லேசாகிறது. நம் மனமும்.

பல்லவி முடிந்து முதல் இடையீடு இசையில் ஆரம்பிக்கும் ஒரு பிரமாத வயலின் பிட் முடிந்ததும் மீண்டும் கோரஸ். இந்தப் பாடலின் அற்புதத் தன்மைக்கு முக்கிய காரணிகளில் ஒன்று கோரஸ். ராஜா கோரசை வயலின் ஆர்கெஸ்ட்ரா போன்றே உபயோகித்திருக்கிறார். 

அவரது பாடல்களில் வரும் விரிவான வயலின் ஆர்கெஸ்ட்ரா இசையை ஏறக்குறைய கோரசுக்கும் ஜானகிக்கும் பிரித்து பின்னணி-லீட் என்று அமைத்திருக்கிறார்.

முதல் இடையீடு இசை முடிந்து ஜெயச்சந்திரன் 'விண்மீன்கள் தாலாட்ட' என்று ஆரம்பிக்கும்முன்னால் வரும் குழல் இசை வழக்கம் போல் ஒரு பாரில் முடியாமல் இரண்டு பார் வரை நீள்கிறது. 

இரண்டாம் இடையீடு இசையில் காம்போ ஆர்கனை அடுத்து வரும் ஓர் வயலின் ஆர்கெஸ்ட்ரா மனதை தடவ, கோரஸ், அடுத்து ஜானகியின் ஹம்மிங் உருக்குகிறது. மிக மிக எளிமையான ரிதம். 

தவற விடவிருந்த இந்த வைரத்தை நான் கண்டு கொண்டது முதல் ஒரு நாள் ஒரு தடவையேனும் கேட்காமல் இருப்பதில்லை. நீங்களும் ஆளரவமற்ற இரவின் தனிமையில் கேட்டுப் பாருங்கள் - விழிகளின் அடைப்பில் மனம் திறப்பதை உணர்வீர்கள்.





Click to hear music file

Sunday, May 15, 2011

உயிர்க்கலைஞன்

ராகங்கள் நாவடக்கி 
சேவகம் செய்வதை பார்க்கிறேன்
தனிமனிதன் இசையின்
தரணி ஆள்வதை காண்கையில் 
இவன் எந்த
பரணியில் பிறந்திருப்பான் என
எண்ணத் தோன்றுகிறது

எவருக்கும் இளையாதவனாய்
இசைக்கு மட்டும் வளைபவனாய்
வந்துதித்த தேசத்தில்
வாழ்கின்ற பேறு பெற்ற
எம்மையும்
இசை வந்து தீண்டட்டும்
கருவிகளை இசை
அருவிகளாய் ஆக்குபவனும்
எம் நாத தேவனுமாகிய
இளையராஜா
நீடூழி வாழ்க
நல்லிசை தருக. 

- 23/07/86

Monday, May 2, 2011

ஓடிப் பெற்ற பரிசு


பாரத் பொறியியல் கல்லூரியில் மூன்றாம் ஆண்டு படித்து கொண்டிருந்தேன். முன்பே பதிந்திருப்பது போல, கல்லூரியின் இசைக்குழுவில் நான் தான் தபலா, த்ரிபல் காங்கோஸ் வாசிப்பவன். 

மிக கடுமையாக குழுவும் நானும் பயிற்சி செய்து (அதி முக்கிய காரணம், கல்லூரி முதல்வர் எங்களுக்கெல்லாம் அளித்திருந்த சிறப்பு சலுகைகள்) முதல் வருடம் தயாராகி, கல்லூரிக்குள்ளேயே வாசித்து பெயர் வாங்கி (அதுவும் சும்மா வந்து விடவில்லை, நியூ இயர் ஈவ் என்ற பெயரில் மூன்றரை மணி வாசித்து செத்து சுண்ணாம்பாகி விட்டோம் - யோசித்து பாருங்கள், கமல் நடித்து , ராஜா இசைஅமைத்து, மனோ பாடிய, கடினமான, நில்லாத தாளம் கொண்ட 'வேதாளம் வந்திருக்குது' பாடலை ஒன்ஸ் மோர் கேட்டே (நாலு தடவை) கொன்று விட்டார்கள் நண்பர் நண்பிகள்), அடுத்த வருடம் கூட்டை விட்டு ஒன்றிரண்டு அடியெடுத்து அக்கம் பக்கத்து கிளைகளுக்கு தாவிப் பழகும் குஞ்சுகள் போல், கல்லூரி அருகிருந்த மற்ற கல்லூரி கலை விழா லைட் மியூசிக் போட்டிகளுக்கு செல்லவாரம்பித்த சமயம்.

சில பல போட்டிகளில் இரண்டாம் பரிசு, மூன்றாம் பரிசு, சில சமயம் MCC யோ, லயோலாவோ வராத சில மொக்கை போட்டிகளில் முதல் பரிசு அடித்து நாளொரு மேடையும், பொழுதொரு பரிசுமாக வளர்ந்து கொண்டிருந்தோம்.  அப்போதுதான் சென்னை வேப்பேரி கால்நடை மருத்துவ கல்லூரி கலை விழாவின் மெல்லிசை போட்டிக்கு அழைக்கப்பட்டோம். 

அப்பொழுதான் மூர் மார்கட் இடிக்கப்பட்டு, இப்பொழுதிருக்கும் புது சென்ட்ரல் புறநகர் போக்குவரத்து ரயில் நிலையம் கட்டும் பணிகள் அந்த இடத்தில் துவங்கியிருந்தது. சுற்றிலும் சாப்பாட்டு கடைகள், வைன் ஷாப்கள் என களைகட்டியிருக்கும் இடத்தை தாண்டிதான் பார்க் ஸ்டேஷனிலிருந்து கால்நடை மருத்துவ கல்லூரிக்கு சென்றோம். எடுக்கப்பட்ட லாட்டில், பாரத் கல்லூரி ஆறாவது இடமாகத்தான் மேடைக்கு அழைக்கப்படும் என்ற அறிவிப்புக்குப் பிறகு (ஒரு குழுவுக்கு கருவிகள் செட் செய்ய ஐந்து நிமிடம், மூன்று பாடல்கள் வாசிக்க பதினைந்து நிமிடங்கள் என மொத்தம் இருபது நிமிடங்கள்) இன்னும் குறைந்தது இரண்டு மணி நேரமாவது ஆகும் போலிருந்தது. 

அரங்கின் வெளியே அமர்ந்து மீண்டும் பாடவிருந்த 1. சிங்கார பெண்ணொருத்தி 2. மன்றம் வந்த தென்றலுக்கு மற்றும் 3. பொன் மானை தேடுதே என்ற பாடல்களின் இடையிசை மற்றும் தாளங்கள், ஸ்டார்ட் - ஸ்டாப் டைமிங் போன்றவற்றை சரிபார்த்து கொண்டிருந்தோம். அப்போதுதான், குழுவின் கீபோர்ட் வாசிப்பாளன் அருண் நினைவூட்டினான், "மச்சிஸ், வர்ற வழியில பாத்தோமே வைன் ஷாப், போயி ஒரு பியர் வுட்டுட்டு வந்து ஸ்டேஜ் ஏறினோம்னா, கலக்குண்டா" என்று. 

சூப்பர் ஐடியா என்று உடனே, பியர் அடிக்காத ட்ரம்ஸ் வனமாலி, வயலின் பிரபாகர் ஆகியோரை விட்டுவிட்டு (நல்ல வேலை,  எங்கள் கோச் எலெக்ட்ரிகல் இன்ஜினியரிங் லெக்சரர் சுரேஷ் பாஸ்கர் அன்று வரவில்லை) உடனடியாக கிளம்பி விட்டோம் ஒரு ஆறு பேர். அப்போது மதியம் மூன்றரை மணியிருக்கும்.

போய் பாட்டில்களை வாங்கி கொண்டு பார்த்தால் தான் தெரிந்தது, அமர்ந்து குடிப்பதற்கு  ஒரு இடமோ கடையோ கூட இல்லை (இந்தக் காலம் போல் அரசுகள் டாஸ்மாக் கொண்டு வராத காலம்). சரிதான், மூர் மார்க்கட் உடைக்கப்பட்டு கிடந்த இடம்தான் தோது என்று, சுற்றிலும் கம்பி வேலி போட்டிருந்த காலி மனைக்குள் குனிந்து வளைந்து நுழைந்தாகி விட்டது.  பல்லாலேயே கடித்து மூடி கழற்றி சியர்ஸ் சொல்லி சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தோம். எதிரே பிசியான ரோடு. பக்கத்தில் சென்ட்ரல் ஸ்டேஷன். நடுவே கிடந்த காலி மைதானத்தில் ஆறு பேர் நட்ட நடுவே நின்று கொண்டு மட்ட மதியானத்தில் பியர் அருந்திக் கொண்டிருந்தோம்.

திடீரென்று லீட் கிடார் வினு கத்தினான், "மச்சி, போலிஸ்டா". அவ்வளவுதான், சுற்றி பார்த்தால் ஒரு நான்கைந்து காவலர்கள் லத்திகளை சுழற்றி கொண்டு நாலா பக்கத்திலிருந்தும் ஓடி வருகிறார்கள். பாட்டில்களை போட்டு விட்டு தாவி குதித்து எந்த பக்கம் ஓடினாலும் அங்கிருந்து ஒரு PC வர, செத்தோம் இன்னைக்கு என்ற படி, "ஓடு மச்சி ஓடு, மாட்டிக்காத" என்று ஒரே கூக்குரல்.

குனிந்து வளைந்து பதவிசாக நுழைந்த கம்பி வேலிக்குமேல் ஒரே ஜம்ப். ரோட்டில் விழுந்து, வாரி சுருட்டி எழுந்து, ரிப்பன் பில்டிங் பக்கத்தில் இருக்கும் மெயின் ரோடுக்குள் நுழைந்து ஆறு பேரும் தாறு மாறாக ஓடினோம். சத்தியமாக சொல்கிறேன், உண்மையிலேயே அந்தக் காவலர்கள் மாசக் கடைசிக் கஷ்டத்தில் இருந்தார்களா, அல்லது கடமை தவறாத உத்தமர்களா தெரியாது, அவர்களும் அப்படித் தாவி குதித்து துரத்தினார்கள்.  யாரவது பார்த்திருந்தால், ஏதோ பயங்கர கொலை குற்றம் செய்து விட்டு ஓடுகிற கூட்டத்தை தான் இப்படி துரத்துகிறார்கள் போலிருக்கிறது என்று நினைக்கும் வண்ணம் ஒரு ஆவேசத் துரத்தல். 

கால்நடை கல்லூரிக்கு கால் வழி மிச்சமிருக்கும்போது, பக்கத்திலிருந்த டீக்கடைக்குள் நுழைந்து மூச்சு வாங்கி லேசாக வெளியே எட்டிப் பார்த்தால் யாரும் துரத்தி வருகிற மாதிரி தெரியவில்லை. போன ஆறு பேரில் நான்கு பேர் தான் கடைக்குள் இருந்தோம். போச்சு, ரெண்டு பேர் மாட்டிக்கிட்டாங்க போல, இன்னிக்கு காம்பெடிஷன் காலி என்றபடி நொந்தவாறு கலூரிக்கு திரும்பினோம். 

மிச்சமிருந்த டீமோடு உட்கார்ந்திருந்தார்கள் அவ்விருவரும். கொஞ்ச நேரம் மூச்சு வாங்கி, தண்ணீர் குடித்து, டி குடித்து, சிகரட் புகைத்த பிறகு சிரித்த சிரிப்பிருக்கிறதே, இப்போதும் மறக்க முடியாத தருணம். 

வேர்த்து விறுவிறுத்து, சட்டை அங்கங்கே கிழிந்து அழுக்காக, அன்று வாசித்த அற்புதப் பாடல்கள் எங்களுக்கு முதல் பரிசை வென்று தந்தன.

Sunday, May 16, 2010

Janaki Jaane

During my college days (1986 - 90), I had a friend named Dr. Hariharan, who had just then returned after completing his BAMS degree, an ayurvedic medical course from Kerala.

His family was originally from Palakkad, the border town between Tamil Nadu and Kerala. The people from the area spoke Tamil with an heavy accent of Malayalam and Malayalam with an equally heavy accent of Tamil, leading at times to a heady confusion to listeners as to what language they are being conversed with. Hari, was no different and as one could witness, the best of both these intertwined cultures, existed amicably in their lifestyle.

We shared a lot of common interests - music, poetry, photography and aspired to explore the possibilities of being a creator in all these, all the time. He used to share with me the best songs of Malayalam films - KJ Yesudoss, MG Srikumar, Hariharan (then a budding Ghazal singer - not into the films) and I introduced him to the nuances of Ilaiyaraja's mesmerising compositions.

It is during this period, I once came across a bajan-like film song on Lord Rama, rendered by K J Yesudoss with the opening line, 'Janaki Jaane'. Luckily that day, now I could recall, there were none in his house, where we were chatting one evening discussing music and it is in his good audio system that this casette was playing.

The setting was perfect; it was a pleasant sunset, cool breeze winding through the well-lit spacious living room and the song was mellifluously oozing and pervading the room.

Engrossed in our discussions, I was slowly taken over by the reverberating voice of Yesudoss. The voice! It occupied my mind and before the song could enter the stanzas or charanam, as it is called, and reach its crescendo, I was totally taken aback by the beauty of the composition and the selfless spiritual rendering of Yesudoss.

I am not sure whether the entire intricacy and beauty of the song sank into me then, but I am equally convinced that the song remained etched in my memories, stayed dormant for more than decades and surfaced when it had to.

Yesterday, as I was searching for a famous long forgotten old number of K J Yesudoss, I suddenly remembered this Rama bhajan, searched and found it in Youtube. As I played and started to listen for the first time after almost 22 years, I lost my entire spatial interaction and was taken into the soul of the song almost immediately.

Tears kept rolling all through the song and neither could I open my eyes.
Yesudoss' mastery and perfection in rendition can never be questioned. His quivering voice and his utter surrender and devotion to Lord Rama is expressed in unparalleled fashion in Janaki Jane. Without an absolute and unquestioned surrender to the Lord Supreme, whichever religion it may be, creativity of that sort from an accomplised, highly self-esteemed creator is impossible, I felt and believed.

It was as though I could vividly remember all the verses, instantaneously transporting me into a realm of nostaligic quagmire.

I remained silent for few minutes after the song ended and kept listening to it a number of times as if I was afraid that I might lose it back for decades...

When the logical and argumentative part of my senses regained, I searched and found that it was song from film called, "Dhavani" (Tone), a Malayalam film. Interestingly, the hindu devotional song on Lord Rama in Sanskrit, was penned by Yusuf Ali Kecheri, a Muslim lyricist and the music was composed by the legendary film composer, Noushad, a Muslim too! K J Yesudoss, a Chrisitian by birth, had transformed his soul into this evergreen bhajan! What a combination!

Is he not the Gaana Ghandarvan!

Now, dissolve into this endless ocean of devotion as Jesudoss navigates one through his voice...

"Janaki Jaane"

Sunday, August 30, 2009

Bharath Engineering College's Light Music Troupe - 1986 -90

Passion of the small music team, we had formed in the second year of the institution itself (1986), flared up when we were sanctioned a complete set of music instruments - a drum set, a triple congos, tabla, keyboards, guitars etc. Principal Thiyagarajan sanctioned a princely sum of, I think, Rs. 15,000/-, which was indeed substantial then.

Roamed around and bought our instruments at Shruthi Musical, Madras Musicals, Burma Bazaar etc. The practice started at its earnest and Mechanical department's lab sheds - Materials Testing Lab and the fever pitch went up when the rookie team had won second prize in the light music competition in Madras Veterinary College's intercollege festival.

Apart from that the team had won prizes in MIT, Chromepet, Madras University and Stanley Medical College and particpated in as many as 10 competitions.

Following are the team members:

1. Mr. Suresh Bhaskar - Trainer and Co-ordinator, Lecturer - Electrical Engineering (The chain smoking Suresh Bhaskar is a good guitarist and vocalist too. His fervor for melody numbers and his skill in convincing us to take it up and train, I believe had our prizes)
2. Vanamaali - Percussions - Drums
3. I.B. Saravanan (Me) - Percussions - Triple Congos and Tabla
4. Samson - Rhythm guitar
5. Vinu Kuruvilla - Lead Guitar
6. Molly Chacko - Base Guitar
7. Prabhakar - Violin
8. Arun - Keyboards
9. Rajesh - Male Vocal
10. Bharathi - Female Vocal

Our main competition songs are the first five and the remaining are meant for our own colleges fests, gatherings and new year eves etc:

1. Raja Raja Cholan Naan – Rettaivaal Kuruvi
2. Ponmaanai Theduthe – Aduthaathu Albert
3. Mandram vantha thendralukku – mouna raagam
4. Rojappoo aadi vanthatho – agni natchatram
5. Singaara pennoruthi – oruvar vazhum aalayam
6. Naa maange sonaa chandhi – bobby
7. Vedhaalam vandhirukkudu – soorasamharam
8. Aadum neram idhudhan – soorasamharam
9. Kaadhal rajyam enadhu – mannavan vandhaanadi
10. Thaalattudhe vaanam – kadal meengal
11. Chella kiligalaam palliyilae – enga maama
12. Ennai theriyuma, naan sirithu – (old MGR song)
13. Jaane Jaan Thoondhuthaa Fir

Pandit Venkatesh Kumar and Raag Hameer